Een week na de besnijdenis maken we de balans op. Noah heeft toch wel een week nodig gehad om over zijn angst heen te komen. De pijn was duidelijk minder, maar zat nog wel tussen zijn oren. Zeker de eerste dagen was verschonen en badderen een gedoe. Het was gevoelig, vreemd om te zien, hij was bang en we waren elke keer heel wat lawaai, tranen en trappen verder tot zijn broekje/luier uitgetrokken was. Grote en kleine boodschap hield hij liever nog op. Over dat traumaatje moest hij even heen. Tot hij zich er een paar dagen geleden bewust van werd dat het geen pijn meer doet. Wat een openbaring. Mama krijgt nu regelmatig schouderklopjes van Noah ("Mama goed gedaan he? Doet geen pijn meer he?"). Hij is blij dat we hem hebben geholpen met de ingreep. Noah is weer de vrolijke jongen, die lekker liedjes zingt, speelt en zijn eetlust weer terug heeft. Natuurlijk, de komende tijd moet hij nog even rustig aan doen. Maar de situatie is nu weer onder controle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.