Kerst en plasvrees

Wat een week. De dagen begonnen meestal goed, maar hoe verder de dag vorderde, hoe meer plas Noah ging ophouden. De potjes bleven meestal leeg. En met een volle blaas weet je aan het einde van de dag niet meer hoe je zitten of lopen moet. Het was zielig om te zien. Pijn, huilen, drentelen. Door de plaspijn wilde hij ook al dagen lang zijn grote boodschap niet meer doen, wat er weer toe leidde dat Noah heel weinig wilde eten en ook buikpijn kreeg. Dat zijn geen leuke dagen. De huisarts wilde vrijdag de cyclus doorbreken en gaf hem laxeermiddel. Tjonge, dat luchtte op. Het leek wel een bevalling. Plotseling ging hij er ook weer door plassen. We weten nog niet of de plaspijn definitief weg is, maar het ergste lijkt voorbij. En sinds deze week waarderen we een gevuld plaspotje weer enorm. Een Kerstgeschenk.

Plaspijn

Vervelend. Sinds vorige week woensdag heeft Noah pijn met plassen. Hierdoor werd hij bang van een plasje doen en wilde hij niet meer naar de pot of wc. Maar je plas voortdurend ophouden is ook niet fijn. Je begint er onrustig van te zitten en lopen. 'Noah plassen!' roept hij dan meerdere keren. Maar op de wc of pot wil hij uit angst niet plassen. Dat herhaalde zich tientallen keren. De dokter heeft vorige week gezegd dat er een irritatie zat onder zijn huidje. Een kwestie van afwachten en schoon houden. Maar sinds dit weekend heeft Noah er koorts en verkoudheid bij gekregen. Pfff. Toch moeten we nog even wachten van de dokter. Zijn plasje wordt voor de zekerheid onderzocht. Met veel badderen moet het vanzelf beter worden. Er is een betere Kerst voor te stellen.

Helpen met de auto

Noah was met papa mee. Mama thuis, want die was een beetje grieperig. Eerst langs de speelotheek, een mooie legotrein halen. En daarna langs de garage. Papa moest de achterklepstangen laten vervangen. Er is altijd veel te zien in de garage voor Noah. Van fonkelnieuwe auto's in de showroom tot een aangereden Peugeot met open wonden van de botsing. Indrukwekkend! 'Tapot he?'. Ook het busje op de hoge brug was leuk. Als kers op de taart kreeg Noah nog een mooi 'kerstcadeau' van de garage; een grote Peugeot zwemband. Leuk om thuis op te springen. Whiiiie! De volgende dag mocht Noah weer helpen met papa's auto. Deze keer voor een grote wasbeurt en stofzuigbeurt. De wasstraat was wel een beetje (te) eng voor Noah, maar hij was een grote blije hulp als mattenklopper en met de stofzuigerslang. Papa helpen doet hij met veel plezier.

Gehoorzamen

"Nee hoor, hoeft niet hoor", zegt Noah vriendelijk als hij iets niet wil. Met zijn ogen half gesloten en lippen vooruit. Meestal als hij naar de wc gewezen wordt in het kader van de zindelijkheidstraining. Of "Nee, dank oe". Als hij wat eten of drinken aangeboden krijgt. "Noah wil niet!" is een toontje krachtiger. Met een donkere frons en een stamp op de vloer. Hij kan soms duidelijk een eigen mening hebben. Niks mis mee, vindt papa, zolang hij aan het einde maar gehoorzaamt. Bij de peuterpuberteit hoort soms wat dwarsigheid. In het algemeen gaat het best goed hoor. Ook de juffen op school en Sint Nicolaas zijn tevreden over Noah. Noah ziet op peuterschool voldoende kindjes die minder goed luisteren en leert daar ook van. 'Afpatten, duwen, sjreeuwen en boos' zijn de dingen die hij duidelijk minder waardeert van andere kinderen. 'Niet leut!'.

Rommelpiet en in de ban van de Sint

Oh oh. Wat een rommel! Zaterdagochtend kwam Noah beneden en daar lagen allemaal cadeautjes over de grond verspreid. Zwarte Piet had waarschijnlijk de zak met pakjes leeggegooid en was snel weer verdwenen. Die rommelpiet! Noah vond het wel grappig. Later hebben we alle cadeautjes meegenomen naar opa en oma, want ook die hadden een zak met pakjes van de Sint gekregen. Na het uitpakken van de speelgoed takelwagen, kon voor Noah het feest niet meer stuk. Hiernaast had hij nog o.a. viltstiften, een puzzel, kleur- en leesboekje, een hengelspel en een Lego brandweerset gekregen. Gedurende de week had Noah zelf ook al een pietendiploma op de peuterschool behaald. Hij had alle pietenoefeningen met succes voltooid: pakjes in de stoomboot gooien, koprollen, door de schoorsteen kruipen, over het dak lopen en naar beneden springen. Verder zingt Noah met grote regelmaat zijn Sinterklaasliedjes. Met eigen creatieve vrijheid. "...al waaien de rimpels al heen en al weer!".

Zwarte pieten stijl!

Zwarte Piet was deze week al een paar keer langsgeweest om de schoen te vullen. Maar vandaag meerde de hele boot met Sint en de Pieten aan bij onze kade. Spannend! De hele week had Noah er al naar uitgekeken. En liedjes gezongen. Noah had zijn pietenpak aangetrokken en mocht bij de kade bovenop papa's schouders zitten. Dan kon hij alles goed zien. De Pieten waren lief en zeker niet zo eng meer als vorig jaar. De pepernoten en schuimpjes lekker. En de Sint was best indrukwekkend op zijn paard. Een magisch kinderfeest.

Mama jarig en napraten

"Mama oorbel he?", vraagt Noah. Ja, dat klopt. Mama ziet er extra netjes uit, want ze is jarig. Mooi, vindt Noah. Noah zal extra lief zijn voor mama. Hoe dan? Door aandacht te geven en extra goed te luisteren. Rennen door het huis doet Noah wel eens, maar hij weet dat het niet mag. Als Jacky op visite langskomt en enthousiast is, speelt Noah soms de onschuld. "Rennen mas niet he!", zegt hij dan tegen haar. "Pas op he!". Een politieagentje, dat kan hij soms zijn. Op school schijnt hij ook wel andere kinderen te corrigeren. Met fronzende wenkbrauwen en vingertje omhoog. Ongetwijfeld nageaapt. Tegenwoordig praat hij regelmatig na. Hoort bij de leeftijd. Vrijdag had papa Noah's band van zijn loopfiets per ongeluk opgeblazen. Boem! Noah was er behoorlijk van geschrokken. We hadden gelijk weer een nieuwe gekocht. Hij wilde hij het verhaal maar al te graag navertellen aan de visite. Leuk om te zien hoe enthousiast hij tegenwoordig met het praten is.

Weer thuis keuvelen

Dit weekend hebben we Noah weer opgehaald. Mama's knie is weer redelijk hersteld. Drie weken lang heeft Noah bij opa en oma gelogeerd. Wat aanhankelijk en blij was hij, toen papa en mama er weer waren. "Wil je niet met de auto's spelen?", vroeg papa."Nee, bij papa zitten", was Noah's antwoord. Dat zegt genoeg. Toch heeft Noah het ook weer heel leuk gehad bij opa en oma. Hij is weer een stuk wijzer geworden. En hij praat nog meer. En zingen! Thuis zijn het zoals gewoonlijk de Sinterklaasliedjes. Uit volle borst "Zwarte Piet Wiedewiedewiet!" of neuriënd Zie Ginds Komt De Stoomboot. Gisteravond zijn we ook met de lampion langs de huizen geweest. Het was de eerste keer voor Noah. In het begin lukte het zingen nog niet echt, maar een paar huizen verder zong hij toch al zachtjes over Sint Maarten, koeien met staarten en meisjes met rokjes aan. Het blijft spannend. Die snoepjes, daar is het hem eigenlijk niet om te doen. Hij vergat soms wel eens een snoepje mee te nemen.

Alarmfase nul

Wiiiiieeeeeuww! Ja, de eerste maandag van de maand om 12 uur is het weer raak. Het alarm loeit door het hele dorp bij opa en oma. Noah is met oma is maar even bij de paal gaan kijken waar de sirene aan hangt. Alles onder controle. Oefeningsituatie. Maar op Noah maakt het behoorlijke indruk. Als we 's avonds bellen om te horen hoe het met Noah gaat, maakt de kleine bevelvoerder nog steeds alarmgeluiden. Wiiieuw! Ook op de meeste vragen luidt het antwoord iets met "alarm". Zo heeft ook het gestrande schip bij Petten indruk op hem gemaakt. Noah heeft daar polshoogte genomen. Hij heeft het nog steeds over een scheve boot en rechttrekken met een touw (plus kreungeluiden erbij). Voor de rest gaat het goed. Noah eet lekker veel pannenkoek, yoghurt en zelfs ook spinazie en (een paar) spruitjes bij oma. Dat laatste eten we thuis nooit. Maar op 'vakantie' gaat alles anders.

Kort weerzien in Leiden

Noah is alweer een week bij opa en oma. Samen door het dorp lopen, naar de markt in Schagen, oma uit oude boekjes laten voorlezen en de gestrande boot in Petten bekijken. Noah vermaakt zich prima. Dit weekend was echter een beetje verwarrend. Opa en oma moesten een dagje naar Leiden en Noah had daardoor een kort weerzien met papa en mama. We spraken af bij het LUMC en gingen lekker met Noah 'sjotola drinten' bij de 'Starbuts'. Na een rondje in mama's rolstoel door Leiden zijn we weer naar huis gegaan. Aan het einde van de middag kwamen opa en oma weer langs om Noah op te halen. Zodra mama weer kan lopen, mag Noah thuis blijven, vertelden we. Aanvankelijk wilde hij niet mee, maar hij begreep het ook wel. Inmiddels is hij alweer voor de tweede week bij opa en oma. Het is daar ook heel spannend, met die harde oktoberstorm.

Noah weer uit logeren

Noah was er al op voorbereid. Mama's tweede knie moet geopereerd worden. En dan gaat Noah logeren bij opa en oma. Hij begrijpt het goed. Dit weekend was het voor Noah daarom ook geen probleem om papa en mama uit te zwaaien. Hij wordt snel wijzer. Dat merkten we vorige week ook. Mama vroeg hem: "waarvoor zijn je ogen?". Noah: "om te kijken". Mama: "en je neus?". Noah: "om te ruiken". Mama: "en je mond?". Noah: "om te eten". Mama: "en oren?". Noah: "om te njonjon". Ha, zo slim waren wij nog niet. Hij sabbelt altijd aan het konijnenoor van zijn dierbare knuffel Njonjon.

Paddestoel patsepot!

De herfst is weer begonnen. Noah is druk bezig met eikeltjes rapen en sinds deze week komen er ook zakken kastanjes bij. Het liefst gooit hij deze natuurlijk in het water, maar mee naar huis nemen is ook leuk. Voor in een grote grabbelbak. Gisteren waren we kastanjes zoeken in het bos bij prinses Beatrix. Die vonden we bijna niet. Wel waren er hele mooie paddestoelen. Tientallen. Rood met witte stippen. Op een onbewaakt moment kon Noah het niet laten en schopte er eentje om. "Ja, paddestoel patsepot (kapot)!". Hij schrok van onze boze reactie en zette het op een huilen. Een tranendal in het bos. Bij onze geparkeerde auto vonden we gelukkig nog heel veel kastanjes. Oh ja, deze mijlpaal kunnen we ook afvinken: Noah heeft deze week voor het eerst zijn grote boodschap op de wc gedaan! Trots al een pauw was hij.

(Bijna) een meter lang

Noah had dit weekend nogal wat op zijn bord liggen. Zaterdag zat er zowaar een slak tussen zijn lekkere aardbeien! Dat was best interessant. De slak probeerde telkens het kommetje uit te klimmen, maar daar stak Noah wel een stokje voor. En zondag lag er een grote makreel op zijn bord. Zo'n heeele grote uitgerookte. Mama ging deze een kopje kleiner maken. Was deze vis een meter lang? Neeee, zo groot niet. Noah wel. Op het consultatiebureau vandaag. De vorige keer wilde Noah niet echt meewerken. Dat ging nu iets beter. Hij was iets meer dan 15 kilo zwaar en met spartelen 99 cm. Met een rechte rug misschien wel een meter. De oogtest heeft mijnheer ook goed afgemaakt, alhoewel hij wel een rijke fantasie had bij sommige figuurtjes. De poes leek in de verte meer op een onderbroek (?). Maar ja, dan moest je ook wel een "rare bril" op met een oog dicht. "Nah, bril kapot!". De andere spelletjes waren iets minder vreemd (tekenen, blokkendoos) en voltooide hij zonder problemen. Achteraf zei Noah dat "de mevrouw wel aardig" was. Een beter compliment kun je niet krijgen als arts. Jammer dat ze het niet hoorde.

Schoolfoto en woordenbrij

De schoolfotograaf is op de peuterschool langsgeweest en heeft puik werk afgeleverd. Vijftien kleine peutertjes zitten keurig op een rij en de meerderheid lacht netjes. Noah vond het ook hartstikke leuk. Dat is te zien op zijn eigen pasfoto. Meestal draait hij nu zijn hoofd om en steekt zijn tong half uit, als vreemde mensen hem iets vragen. Of hij is Oost-Indisch doof of zegt niks terug. Is de leeftijd, waarschijnlijk. Soms heel stoer en zelfverzekerd en soms heel verlegen. Toch kan Noah soms praten als Brugman. Dan kan hij geen tien seconden stil zijn. Papa of mama napraten hoort daar ook bij, met name de lastige woorden. Sinaasappel (vond hijzelf een leuk woord). Dlielieliel (driewieler). Saasje (garage). Teelvivie (televisie). Sie sinds tomt de stoomboot. Het is nu bijna niet meer voor te stellen dat Noah begin dit jaar nog terughoudend was met praten.

Hond en superhelden

Het is nooit zijn lievelingsdier geweest, maar sinds Noah een paar keer is besprongen door een hond, moet hij er niets meer van hebben. Sterker nog, hij is er doodsbang van. Op straat of in het bos, als Noah tegenwoordig een hond tegenkomt, schreeuwt hij het uit. "Hooond!". Soms houdt hij zich moedig en zegt "Ga naar je moeder!" of "Doet niks he?". Maar dat helpt meestal niet. Het is een kwestie van tijd, oefenen en geruststellen. Maar soms is Noah weer de superheld. We hebben een opblaasbare groene Hulk thuis die hij goed kan nadoen. En na het kijken van Spiderman en Batman filmpjes, komen de verborgen krachten helemaal los. Onzichtbare auto's gooit Noah door de lucht. Pow! Smash! Ook papaboef en mamaboef zijn snel gevangen. Maar voor deze held geen hond.

Blikgooien en broodjes

Noah eet tegenwoordig een goede peutermaaltijd. Dat is vroeger wel anders geweest. Nu eet hij 's ochtends meestal een heel broodje met hagelslag en nog wat erop, plus fruithapje. 's Middags is het weer broodfeest. Dan kan hij gemiddeld zo'n 1,5 sneetje op, soms zelfs twee. Rond deze tijd zijn de aardbeien favoriet, naast de pindakaasklassieker. Binnenkomer met stip is ook de sambalsmeerkaas. Noah is immers half Nederlands, half Indonesisch. 's Avonds eet hij ook regelmatig met de pot mee. Spaghetti, rijst, aardappel, alles gaat erin. Plus bakje yoghurt of vla toe. Ja, als je een actieve jongen bent, mag je best wat calorieën naar binnen werken! Dit weekend was het bijvoorbeeld festival met leuke oud-Hollandse spelletjes. Met 6 worpen gooide Noah alle blikken om. Thuis heeft hij vervolgens het gras gemaaid, de vloer gestofzuigd en geholpen met koken. Uit eigen wil.

Dag plas!

Elke keer als Noah op zijn potje heeft geplast, neemt hij enthousiast afscheid van het plasje; "daaaag plas!". We legen het potje in de wc en Noah zwaait zijn plasje uit terwijl het doorgespoeld wordt. "Tot morgen!", zegt hij erbij. Op de spoelknop drukken is heel leuk als je peuter bent. Een paar dagen geleden voelde hij zich ook koning te rijk toen hij OP de wc mocht zitten plassen. Mama had een brilverkleiner gekocht. Wat een belevenis was dat. Noah kreeg een glunderend koppie toen hij zijn waterstraaltje hoorde druppelen in die grote wc. Grote jongen hoor! Ja, het gaat ook wel eens mis. Als hij per ongeluk in zijn broekje plast, kijkt en roept hij alsof er een watersnoodramp is. Maar ook dat hoort bij groter worden.

Dierentuin, spanning en ontspanning

Vrijdag hebben we de dierentuin bezocht in Rotterdam. "Noah niet bang he?", zei Noah vooraf. Toch was hij nog best wel een beetje bang voor de indrukwekkende tijger en de anaconda. De leeuw hebben we gemist. De rest was best lief of op veilige afstand. Vooral de rollebollende ijsbeer en olifantjes waren leuk. En de rare lama's, want die schijnen te spugen! Het weekend hebben ook nog andere spannende dingen gedaan. Zoals verstoppertje spelen achter de struiken. Noah telt keurig met ogen dicht tot 17 (exclusief 3 en 6) en gaat papa dan zoeken. Het liefste achter dezelfde struik, anders wordt Noah ongerust dat papa echt weg is. Ook heeft Noah een mevrouw gezien die op straat gevallen was! Het bloed kwam uit haar hoofd en er moest voor de zekerheid een ambulance komen. Dat maakt indruk. Hij heeft het wel honderd keer naverteld thuis. "Vrouw gevallen he?". Verder hebben we ook de puzzels herontdekt. Heerlijk ontspannend na een spannende dag. Tenzij de stukjes niet goed passen, want dan stijgt de bloeddruk weer.

Mama's hulp en zindelijkheidstraining

Noah is de laatste tijd een goede hulp voor mama. Als hij klaar is met eten of drinken, gaat hij netjes de tafel opruimen. Hij brengt de koekjes naar de woonkamer en de lege kopjes naar het aanrecht. Hij ruimt zijn speelgoed op. En helpt met de boodschappen in de supermarkt. De hele boodschappenlijst wordt door hem afgevinkt. Plus de boodschappen tillen, laden en lossen. Allemaal vol enthousiasme. "Noah sjote (grote) jongen he?", zegt hij dan. Ja, mama is heel tevreden. Ook de zindelijkheid wordt goed getraind. Noah gaat 5 of 6 keer per dag op de pot en laat regelmatig wat achter. De luiers zijn nog wel nodig, maar het gaat de goede kant op. Waar zo'n vakantie allemaal niet goed voor is.

En...weer thuis!

Na bijna 4 weken logeren bij opa en oma, is Noah nu weer thuis. Heimwee heeft hij niet gehad, maar hij vindt het toch ook weer prettig om thuis te zijn. "Ga je met opa en oma mee terug?", vragen we. "Nee, Noah bij papa en mama thuis!". En zo is het. Hij kan weer lekker met z'n eigen auto's spelen, in zijn eigen bedje slapen en in zijn 'eigen' omgeving rondlopen en -fietsen. Het afgelopen half jaar is hij al bijna 2 maanden uit logeren geweest, inclusief vakantie. Dan waardeer je het weer meer om gewoon thuis te zijn. We zijn gisteren naar de speeltuin geweest. Daar kon hij lekker met zijn loopfiets over heuveltjes crossen. Af en toe valt hij dan. "Geeft niet!", zegt hij gelijk. Zie, in de vakantie is hij is al een stuk flinker geworden.

Logeerweek 3, een kort weerzien

Deze logeerweek ging het weer goed. Even een onsmakelijk onderwerp, maar Noah heeft zelfs een beetje gepoept op het potje bij oma. Dat is echt een mijlpaal, want thuis wilde hij zonder broek nooit op de pot zitten. Daarnaast wil hij nu bij oma lekker douchen. Klinkt normaal, maar voor Noah is dat een grote stap. Want badderen was altijd OK, maar de douchekop aan was nooit zijn ding. 'Otidoti!' (okidoki), 'tjonge-jonge', 'nou-nou', zijn stopwoorden die hij van oma heeft geleerd. Ja, in die paar weekjes uit logeren leert Noah best veel nieuwe dingen. Papa en mama zijn dit weekend bij Noah langsgeweest, want we hebben elkaar behoorlijk gemist. Hij is weer groter geworden. We waren erg blij om elkaar weer te zien. Noah wilde veel knuffelen en was erg aanhankelijk. Toch was het maar voor even; mama's knie moet weer verder herstellen en dan kan Noah nog beter wat langer bij opa en oma logeren.

Logeerweek 2

Noah mis je ons al? "Ja, papa en mama mis", zegt Noah over de telefoon. We bellen nu al twee weken bijna iedere dag met elkaar. Het gaat nog prima. Lekker Lego spelen met opa. Auto's bouwen, huizen, enzovoort. Met oma en de fiets het dorp in. Met Jacky de schutting verven. Met stoepkrijt krijgt de tuin van oma een leuk kleurtje. Met de loopfiets rondjes rijden door de tuin en de schuur. Met opa bij de steigers in de achtertuin, werkoverleg houden; Gaat 'ie opa? Ja hoor. Lukt 'ie opa? Ja hoor. Noah wil ook wel op de steigers klimmen, maar dat is voor grote mannen, zegt oma. Gelukkig krijgt Noah wel lekker drinken bij het klussen van oma. En de oliebol! Ja, die was lekker! Noah mocht hem met zijn handen opeten en kreeg van opa er veel 'stuifsneeuw' bij. Geen echte sneeuw, neeee...die opa toch!

Logeerweek 1

Noah is nu een week bij opa en oma. Dat gaat prima, volgens de verhalen. Hij slaapt goed, eet prima en heeft genoeg leuks te doen. Er staan steigers in de achtertuin, dus hij kan Bob de bouwer spelen met opa. Ook was het kermis in het dorp, dus dat betekent draaimolen, hengelen naar prijzen en oliebolhappen voor Noah. Over de telefoon zegt Noah dat hij papa en mama mist, maar opa en oma merken er voor de rest weinig van. Een goed teken. Mama is inmiddels geopereerd aan de linkerknie en herstelt al redelijk snel. Ze kan voortbewegen met de rolstoel, de krukken en inmiddels ook al met kleine pasjes zonder krukken. Als het been maar gestrekt is. Zonder Noah heeft ze haar handen vrij. Goed voor het herstel, maar we missen hem wel.

Zomerweken bij opa en oma

"Mama knie dokter toe!". Vorige week hebben we Noah er al op voorbereid; mama's knieën worden geopereerd. Gedurende de hersteltijd logeert Noah bij opa en oma. Dat vindt hij prima. Dit weekend is Noah's zomerverblijf bij opa en oma begonnen. Het was warm weer, dus dat betekent lekker ravotten met bakjes water in de tuin, de schutting schilderen met een waterkwast, spelen in de zandbak en andere buitenactiviteiten. Er is genoeg te doen bij opa en oma. Hij leert natuurlijk weer nieuwe dingen. Spelletjes met opa, rondfietsen met oma, en hij ontmoet weer andere mensen dan thuis. En misschien mag hij nog wel opa's auto schoonmaken! En mama's knieën? Op het laatste moment hebben we besloten ze niet tegelijk te laten opereren, maar één voor één. Dan kan mama Noah sneller zien.

Eerste beoordelingsgesprek

Het begint al vroeg. Op de peuterspeelzaal wordt de ontwikkeling van de kinderen ook officieel beoordeeld. Dus ook van Noah. Na 3 ruim maanden 'ervaring' is hij met stappen vooruit gegaan. Het beoordelingsformulier dat juf ter voorbereiding een paar weken geleden had ingevuld, was inmiddels weer achterhaald. Helemaal in het begin was hij nog wat huilerig, inmiddels heeft hij veel plezier met de activiteiten en kinderen in de klas. Het is een gezellige, spontane en vrolijke jongen, volgens juf. Hij doet lekker mee. Houdt zich goed aan de regeltjes en is van de 'opruimploeg'. Zodra de muziek gaat, begint hij met opruimen. Zelfs andere kinderen corrigeert hij. Enige aandachtspunt is zijn korte concentratie. Maar daar oefenen ze ook mee. Taalontwikkeling zit op peil, er rekening mee houdend dat hij tweetalig wordt opgevoed. Al met al goed nieuws van juf. We kunnen tevreden de schoolvakantie in.

Tijger in het bos

Zaterdag waren we wandelen in Landgoed de Horsten. Noah op de loopfiets. Een hele tocht voor hem, maar we hadden koffie onderweg en brood mee. Noah vindt het altijd leuk in het bos, hij ziet er van alles. Takjes, omgevallen bomen, spinnetjes. Moe maar voldaan kwam hij weer thuis. De volgende dag was mama een dagje weg. "Noah, wat zullen we gaan doen?", vroeg papa. Bos! zei hij. Prima, loopfiets mee en met de auto naar een parkje in de buurt. "Kijk Noah, daar achter de heuvel ligt een grote vijver!", zei papa. Een beetje schuchter kwam hij de heuvel op om te kijken. "Tijger weg!", zei Noah boven. Nee, geen tijger, een vijver! Verkeerd verstaan. Ondanks alle pogingen kreeg papa het niet meer uit zijn hoofd. We hebben een tijger in het bos.

Hoera, Noah 3 jaar!

Noah 3 jaar, Noah grote jongen, zegt hij nu. Ja, Noah heeft weer een jaartje en een kaarsje erbij. Hij heeft zondag een fantastische verjaardag gehad. Een mooie zonnige zondag, dus we konden 's middags ook lekker buiten zitten. En Noah kon met zijn nichtje Jacky van de (geleende) glijbaan in de tuin en met de zandbak spelen. Helemaal geslaagd. Hij heeft Lego, een Playmobil politiebus en een stoer Batman horloge gekregen. Plus nog boekjes, auto's, kleding en meer. De dag erna mocht hij zijn verjaardag op de peuterschool vieren. Papa en mama kwamen de cupcakes plus andere traktaties brengen en de kinderen zongen Noah toe. Met een mooie feestmuts op; hij had hier al weken naartoe geleefd. Twee onvergetelijke dagen.

Warme dagen en regen

De korte broek had Noah in Nederland dit jaar nog niet aangehad. Behalve dan begin deze week. Dinsdag was het daarom tijd voor het strand. Tegen Noah's zin in: "Noah niet zee". Maar uiteindelijk was het natuurlijk best gezellig, samen met een klasgenootje. De dagen erna waren weer regenachtig. Dus als Noah tussen de buien door even naar buiten kon, was dat lekker. Even fietsen, in de tuin spelen of rennen. Op school gaat het nu ook goed met Noah; juf is tevreden dat Noah niet meer huilt en leuk meespeelt. Hij begint zich soms al een grote jongen te voelen. Hij kijkt dan ook uit naar zijn 3e verjaardag volgende week...

Vaderdag in Kootwijk

Vaderdag hebben we, net als vorig jaar, gevierd bij opa en oma op de hei in Kootwijk. In een vakantiehuisje. Noah had zijn loopfiets mee en genoot van de vele verkeersdrempels in het park. Ook vond hij het geweldig om met opa, de bal en de gieter te spelen in de tuin. Verrassend genoeg kon de trampoline in de speeltuin hem dit jaar niet vermaken. Misschien de volgende keer weer. We waren hoe dan ook lekker een dagje uit. De dag ervoor was mama een dagje winkelen. Zaterdag was dus vader- en zoondag. Gezellig samen Winnie de Pooh kijken, boodschappen doen, rondje wandelen, radio luisteren en de auto wassen. Noah's traantjes kwamen even omhoog bij het telefoontje naar mama, maar ook stoere jongens mogen hun mama missen.

Tellen tot en met 10

Een, twee, drie...tot en met tien. Noah vond het vandaag leuk om te tellen. Hij deed het helemaal uit zichzelf. En als er dan toevallig niet genoeg figuurtjes op de pagina stonden om te tellen, ging hij in de kantlijn even verder. Zo kom je er ook. Verder heeft Noah vandaag weer lekker op zijn loopfiets in het park rondgereden. En in de speeltuin gespeeld. We hadden de bal mee, maar van voetballen komt het meestal niet. Hij rent vaker met de bal in zijn handen weg dan dat hij ertegen schopt. We hadden deze week eerder geoefend op een grasveldje. Hij liet zich toen wel tientallen keren in het gras vallen, met veel drama en gelach. Zodra hij tot elf kan tellen, is hij klaar voor het elftal van Jong Oranje.

Feestbeestje

Naar de peuterspeelzaal gaan, gaat nog niet vanzelf. "School niet", zegt Noah met een betrokken gezicht. "Nee, morgen weer, vandaag is Noah vrij", zegt mama dan. "Oh goed! Noah vrij!" en de tegenzin verdwijnt alweer een beetje. En als hij vandaag naar school moet, vertellen we dat hij morgen vrij is. Werkt ook. Op school huilt hij nog bij het wegbrengen en ophalen. De resterende tijd vermaakt hij zich wel. Helemaal als er een verjaardag van een klasgenootje is. Dan staat mijnheer te springen, dansen en zingen. De remmen gaan los. Lekkere traktaties en leuke muziek! Volgens juf is Noah dan een feestbeestje. Thuis vind hij het ook steeds leuker om te zingen. Of gewoon luisteren naar de muziek van Keet of, ongeacht het seizoen, naar Sinterklaasliedjes.

Niet coöperatief

De meeste mensen raken gewend aan iets wat ze vaker zien. Zo niet Noah. Hoe vaker hij op het consultatiebureau komt, hoe meer weerstand. "Dokter niet!", zei hij al gelijk bij binnenkomst. Bij de meting van gewicht en lengte gingen de hakken in het zand. Noah was dus gewichtsloos. Bij de arts werd het niet veel beter. Hij had geen zin in blokken stapelen, lijntjes tekenen en een oogtest met één oog. "Noah buiten, jas aan". De arts merkte terecht op dat Noah een probleempje heeft met het uitvoeren van opdrachten. Oftewel, hij moet wat meer doen wat we hem vragen. De arts kon de sessie niet afmaken en we mogen binnenkort nog een keer terugkomen. "Papa niet blij, mama niet blij". Ja Noah, daar moeten we aan werken met jou. Soms moet je iets doen wat je niet leuk vindt. Het leven blijft niet een grote speeltuin. Oh ja, de foto. Die is gemaakt in de Japanse tuin in Clingendael.

Veel nieuwe woorden

Noah heeft de smaak te pakken. Tot ongeveer 2 maanden geleden was hij nog wat huiverig met praten. Bang voor een verkeerd woord. Twee talen thuis. Hij gebruikte vaak zijn eigen woorden. Een beetje tegendraads soms. Maar sinds een tijdje doet hij echt zijn best om 'onze' taal te spreken. Hij gaat met grote stappen vooruit. "Goetemorgen", "dant oe", "ajjebies" zijn woorden die hij al tijden kende, maar nu ook wil uitspreken. Hij gebruikt nu vaak zinnen van 3-4 woorden om duidelijk te maken wat hij bedoelt. "Noah buiten hard lopen?", "planten blij, boom blij, Noah papa helpen tuin!" zijn mooie voorbeelden. We moeten nu echt op onze eigen woorden letten, want mijnheer praat je zo na. Op de boekenmarkt zei hij vorige week: "zoooo, ditte tont!" over een passerende dikke mevrouw.

Loopfiets en step

We hebben hem al een tijdje

thuis staan, maar nu heeft Noah ook de loopfiets ontdekt. Eerst was de fiets iets te groot, dus hij is al lager gemaakt. Toch durfde Noah nog niet. Hij is niet zo'n held met evenwicht en hoogtes. Maar sinds een week of wat maakt hij mooie ritjes met de loopfiets. Zo ook dit weekend langs Vlietland, bij Voorschoten. Leuk langs de paardjes. Bij de speelotheek heeft hij zaterdag ook een step geleend. De step is nog een stapje te ver. We deden tien minuten over 100 meter. Na een tijdje zijn we maar gaan spelen met de bloesem van de Japanse sierkers. Noah vond het fantastisch om papa in te peperen met die roze blaadjes. Zo heeft hij toch nog heel wat calorieen verbrand.

Bevrijdingsdag en snotneus

We dachten dat Noah weer beter was, maar daar kwam de snotneus weer...Het leek wel een waterval. Noah heeft tot nu toe weinig kunnen ruiken van de nieuwe frisse lentedagen. Gelukkig was Noah dit weekend goed genoeg om opa en oma te bezoeken. Opa sr. werd 90 jaar en gaf een feestje. Bij de fanfare ('Lang zal hij leven') deed Noah de handen over zijn oren, maar de kar met taart vond hij reuze interessant. Ook heeft hij zich prima vermaakt met nichtje Jacky; rondjes rennen, de zaal verkennen en buiten in het zonnetje paardebloemen plukken.

Noah viert troonswisseling

Bedankt Koninging, welkom Koning. Noah was getuige van de beelden van de troonswisseling. Niet altijd even aandachtig, maar dat hoeft niet. 'Koning' heeft hij toch een paar keer gezegd. De vrijmarkt in het centrum had wel zijn volle aandacht. Speelgoed in overvloed. We zijn daar wederom goed geslaagd. Een sprookjesboek, nog twee dierenboeken, een mooie Cars autotransporter, nog twee andere auto's, een verrekijkertje en een elektronisch puzzelbord met lampjes voor Noah. Mama was ook erg blij met haar nieuwe schaatsen op Koninginnedag. Dat allemaal voor ongeveer een tientje. Het plezier erna is onbetaalbaar. Het verrekijkertje ging de hele middag met hem mee op de fiets.

Thuis in NL en griepje

We zijn alweer bijna 2 weken thuis in Nederland. Noah is er snel aan gewend. Mmm, broodje hagelslag en pindakaas zijn weer terug. Paaseitjes en speculaas. Alleen op zijn eigen kamer slapen had hij eerst geen zin in, maar na een aantal huilbuien moest hij het toch accepteren. Ook de peuterspeelzaal betrad hij met tegenzin, maar juf belde later op om te zeggen dat Noah zich prima vermaakte. Vorige week kreeg hij echter last van een griepvirusje. Buikloop, beetje koorts en later ook veel hoesten en een snotneus ('bloedneus! bloedneus!' noemt hij het consequent). Zo zie je maar, thuiskomen is soms riskanter dan weggaan.

Tot de volgende keer

De vakantie in Indonesië ging snel voorbij. Wat een indrukken heeft Noah opgedaan! Zoveel nieuwe en enthousiaste mensen ontmoet. Familie, buurtgenoten en vreemden onderweg, ze vonden het allemaal leuk om Noah te zien, in z'n wangen te knijpen en een praatje met hem maken. Noah heeft zijn familie in Indonesië weer beter leren kennen en andersom ook. Het leventje in en rondom het huis was ook een belevenis. Spelen op straat, fietsen door de wijk ('Noah tjiets op!'). De warmte, het lekker koele water en het geplons. De geluiden van de mobiele verkopers in de straat (van zoete broodjes tot oude afstandbedieningen) en het drukke verkeer. De vliegen, muggen en tjitjaks waar Noah bang voor was. De lieve paardjes en gekke aapjes. De meisjes die hij mooi vond (wat een charmeur!). De mensen die hij vastberaden wegjaagde. Ze zullen hem missen. Noah hen ook? Thuis in Nederland bevalt het hem ook weer. Maar dan anders.

Zicht op water

Als Noah water ziet, gaan zijn ogen glimmen. 'Ats!', roept hij steevast. Alles wat los en vast zit, wil hij in het water gooien. Bij opa en oma met de mandibak en waterschepjes spelen, geweldig. Spelen en douchen tegelijkertijd. We zijn ook diverse keren naar een zwembad geweest. In het begin vindt Noah het even eng, maar na verloop van tijd vermaakt hij zich prima. Behalve als hij water in zijn ogen krijgt. De verschillende watervallen en rivieren stromen in west-Java inmiddels minder goed door al die stenen die Noah erin heeft gegooid. Maar wat een plezier. Alleen met zijn voeten in de grote zee vond Noah niet zo top. Die was misschien te overweldigend en net even te wild. Maar thuis luisteren naar de zee, met je oor tegen een grote schelp, dat was weer mooi.

Bandung en Bogor

De kleine uitstapjes rond opa en oma's huis bevielen Noah wel. Lekker met busjes weg, nieuwe dingen zien, buitenshuis eten en na de lunch een lekkere dutje. Alleen thuis gelaten worden door papa en mama; de gedachte eraan bezorgde Noah al tranen. De reisplannen van papa en mama werden dus aangepast. Noah ging gewoon mee en de reisjes werden ingekort! We zijn met samen met oom en tante en ons jongste neefje naar Bandung geweest in het Paasweekend. Met de auto mooie ritjes gemaakt door de heuvels, een kinderpark, grote waterval, kratermeer en dierentuin bezocht. En later zijn we nog met z'n drieen naar Bogor gegaan. Naar de botanische tuin en een andere waterval. Een avontuur voor Noah. En als Noah blij is op vakantie, dan zijn papa en mama dat ook.

Aankomst in Indonesië

De heenvlucht was geen pretje, want slapen en stilzitten was niet wat Noah wilde doen. Maar Noah is 19 maart aangekomen bij opa en oma in Indonesië. De laatste keer is alweer 2 jaar geleden. Iedereen was blij om Noah weer te zien. Noah was soms minder hartelijk naar zijn familie daar. 'Weg!', riep hij vaak met een wijzend vingertje in de lucht. Ondanks dat heeft Noah zich prima vermaakt. Met name dankzij de geleende driewieler, het waterpistool en de vele cadeautjes die hij heeft gekregen. En de vele uitstapjes die papa en mama met hem maakten. Met busjes, taxi, auto, paard en betjak.

Luid en duidelijk: Noah!

"Noah papa, Noah mama, Noah auto. Noah tjiets (fiets)! Noah vis. Noah eten. Noah mmmm (slapen)" Hoe oud ben je, Noah? "Noah twee!". En volgend jaar? "Noah djie!". Hoe oud ben je? "Noah vijf! ha ha ha!". Humor voor tweejarigen. We gaan papa even bellen, Noah. Tring! "Hallo papa!". Papa, Noah kan zijn eigen naam uitspreken! Oh wat mooi, eindelijk. Hij praatte er altijd omheen en durfde het nooit. Noemde zichzelf eerder 'papa' en later 'deze'. Tot vandaag. Het hoge woord is eruit. Wat is je naam? "Noah!". Goed zo, Noah. Luid en duidelijk.

Mama mis

Het ging de eerste week op de peuterspeelzaal wel redelijk met Noah. Hij moest wel regelmatig huilen, maar dat kwam volgens de juf met name omdat een ander nieuw jongetje in een nog dieper tranendal zat. Zien huilen doet huilen. Verder vindt hij het er wel leuk, zegt hij. Juf is ook lief. Gelukkig maar. Trots loopt hij met zijn rugzakje naar school en terug. Thuis merken we dat Noah aanhankelijker is geworden. Mama mis, papa mis, zegt hij vaak. Hij mist ons. En hij knuffelt veel. Verder begint Noah sinds een maand of wat een grote kwebbelaar te worden. Wat een verhalen soms! En soms ook mooie liedjes. Geen touw aan vast te knopen, maar wel leuk.

Griepige week

Hij zat niet goed in zijn vel. Met koude handen werd hij wakker. Bleekjes ging Noah aan het ontbijt. En daarna spuugde hij alles er weer uit. Vorige week maandag heeft hij daarom maar de hele dag op de bank doorgebracht met tv-programma's. De dagen erna at hij weer wat, maar heeft hij het rustig aan gedaan. Ook mama was een beetje ziek. Dus deze week geen spectaculaire belevenissen voor Noah. Behalve vandaag. Hij mocht voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Natuurlijk ging hij huilen bij het afscheid. Maar het ging volgens de juf best goed. Alleen het laatste half uurtje had hij het weer wat moeilijk. Maar op de vragen van papa en mama "was het gezellig? heb je leuk gespeeld? waren er leuke meisjes en jongetjes? ga je woensdag weer heen?", antwoordde Noah zonder twijfel: "Ja". En hij gaf een grote knuffel. Want thuis komen is ook weer leuk.

Peuterspelen

Noah heeft zichzelf voorgesteld in de peuterspeelzaal. Na de voorjaarsvakantie mag hij daar drie ochtenden per week naar toe. Om te spelen? Ja ook. Maar tegenwoordig ga je vooral 'spelenderwijs leren'. Een 'voor- en vroegschoolse educatie', noemen ze dat. Noah vindt het vooral spannend. Allereerst de grote trap naar boven. Dan alle nieuwe kindjes, maximaal 16. En dan stellen nieuwe mevrouwen ook nog allemaal ingewikkelde vragen aan je. Ach, na een tijdje wordt dat ook gewoon. En gelukkig doen ze ook allemaal leuke dingen. Wat zijn Noah's hobby's nu? Lego, tekenen, met auto's of de bal spelen, fietsen op de driewieler, en vooral nadoen wat papa of mama ook doet. Dat laatste wordt lastig in de peuterspeelzaal.

Mama raceauto klaar!

>

Gisteren hebben we nog even geoefend met papa's auto. En vandaag was de dag. Mama mocht met de 'raceauto' examen doen (Noah bedoelt dan 'lesauto'). Brrrroemmm! Noah kon er 's middags helemaal slecht van slapen. Hij weet als geen ander dat mama vaak in de lesauto heeft gezeten. Als hij een witte auto met een L op het dak ziet, zegt hij vaak 'mama raceauto!'. Na het telefoontje van mama, konden we de balonnen opblazen. Hoera! Mama raceauto klaar! Mama mag straks ook in papa's auto. Oh ja, Noah benoemt alle auto's nu met kleuren. Papa auto (g)'rijs'. Mama raceauto 'dit' (wit). Opa auto 'bauw'. Noah gaat straks kleurexamen doen.

Net alsof

Noah wordt steeds slimmer. Deze week was hij misselijk voor het slapen. De dagen daarop dacht hij een handig trucje uit te halen. Als je gaat huilen en doet alsof je moet overgeven, dan haalt papa je uit bed. Als je ook blijft doen alsof je misselijk ben, dan blijven papa en mama misschien wel iets langer bij je. En misschien krijg je wel warme thee. In het begin waren papa en mama wel ongerust, maar later kregen ze het trucje door. Noah werd er heel boos om dat hij niet meer uit bed werd gehaald. Hij is er van nijdigheid een paar keer zelf uitgevallen. Eigen schuld, dikke bult. We proberen dit trucje nu zo snel mogelijk af te leren. Voor je het weet wordt hij een trucjes recidivist. Daar zijn er al genoeg van in de grotemensenwereld.

Dag oma nenek!

...Dat roept Noah altijd enthousiast als er een vliegtuig overvliegt. Oma 'nenek' en opa 'kakek' wonen in Indonesie. Daar kom je alleen met een vliegtuig. Logisch. Onlangs hebben we weer tickets geboekt. In maart gaan we weer naar Indonesie. Opa en oma daar zullen weer opkijken van Noah. En Noah zal zijn vakantie daar veel bewuster meemaken dan bijna 2 jaar geleden. Zijn dagelijkse gangetje in Nederland zal hij even opzij moeten zetten. Dat zal trouwens ook al over een paar weken moeten. Vanaf 1 maart mag Noah een paar ochtendjes per week op de peuterspeelzaal komen. Dat betekent 's morgens vroeg opstaan, geen tekenfilmpjes kijken, maar veel met andere kindjes samen spelen. Is ook goed voor hem.

Sneeuwpop en consultatiebureau

Bijna 2 weken sneeuw. We hebben er nog een mooie sneeuwpop van kunnen maken. Noah wilde hem telkens omgooien, maar dat mocht natuurlijk niet. Als een wolf in schaapskleren poseert hij samen met de sneeuwpop. Hij leunt er stevig tegenaan maar krijgt hem niet omver. Inmiddels is het te laat. De sneeuw is gesmolten. We waren vandaag ook nog met Noah door de sneeuwblubber naar het consultatiebureau. Hij is 92 cm lang en ongeveer 14 kilo. Prima op de gemiddelde lijn voor 2 jaar en 7 maanden. De arts was best tevreden. Totdat ze met de stetoscoop aan kwam...Toen veranderde Noah in een echte huilende wolf, zonder schaapskleren.

Sneeuwpret

Het echte winterweer is deze week weer begonnen met een flink pak sneeuw. Bij Noah in de tuin viel misschien wel het meeste van heel Nederland. Zodra het kon zijn we met de slee naar buiten gegaan. Sleëen door de straten en het parkje. Noah is nu alweer een stuk groter dan de vorige winter en kan nu zelf ook wat sneeuwballen gooien. Wat een pret! De buren, de geparkeerde auto's en het voorraam krijgen het er van langs. "Atsss!", zegt Noah tevreden na een worp. En "Auto ijs bah!". Zijn bontmuts zakt door de inspanning soms tot over zijn ogen.