Hij zat al wel langer dan een maand los. Het wiebelen was interessant en best stoer, want wisselen van tanden hoort bij groter worden. Intussen stond er al een grotemensentand achter het melktandje. De laatste dagen begon hij steeds meer te wiebelen. We hadden Noah al voorbereid op bloed, pijn en tranen. En toen papa zondagochtend Noah uit bed kwam halen, lag de tand plotseling op Noah's matras. Hoe kan dat nou? Nou ja, niks gevoeld, niks aan de hand! Er was blijkbaar een kaboutertje geweest met een grote tang. Appeltje-eitje, geen traan gelaten. Tanden wisselen is niet eng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.