De vorige Kerst hadden we de hoop dat Noah beter zou gaan eten. Toen was het een hele toer om de lepel bij hem naar binnen te krijgen. Een jaar verder heeft hij grote vordering gemaakt. Hij weigert de hapjes bijna nooit meer. Brood met hagelslag of pindakaas, granenpapje gemixt met vers fruit en 's avonds grof gepureerde haute cuisine van mama en een toetje van papa; hij eet het allemaal. Tot een dikke plofbuik aan toe. Geweldig, vooral omdat we tijden hebben gekend waarbij dat niet vanzelfsprekend was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.