Vorige week een uitwedstrijd in Wassenaar. Naast papa waren ook mama en Sarah mee. 'hup Noah, naar voren!', roept Sarah bemoedigend. Ze was een goede toeschouwer. Helaas had Noah's team wel verloren, maar daar was het plezier niet minder om. Afgelopen weekend was het weer totaal omgeslagen. Het was een thuiswedstrijd, maar dan helaas met de paraplu erbij. Voor de jongens op het veld maakte dat niet veel uit, ze renden hard door. Tot een teamgenootje met een harde schop zich had geblesseerd. Veel pijn, dus de ziekenauto gebeld. De wedstrijd stond stil, de jongens werden behoorlijk koud met hun natte shirts aan. De teamgenoot bleek later een gebroken been te hebben. Best even schrikken. We hebben het laatste kwartiertje nog wel afgemaakt om wat warm te worden. Helaas zonder succes. Noah heeft die middag een kaartje gestuurd naar zijn teamgenoot. Sarah vond de röntgenfoto's op de app erg interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.