Eigen wil, Vlietland en slak

Als je bijna 8 jaar bent, dan is het natuurlijk logisch dat je soms iets niet wilt wat je papa of mama zeggen. Noah wil wel gehoorzaam zijn, maar in het begin dan nog niet. Even laten weten dat je echt wat anders wilt. Is goed. Maar uiteindelijk na wat gezeur, getreuzel of chagrijnig ge-emmer, krijgen papa of mama toch weer hun zin. Niet altijd eerlijk, maar ja, dat hoort erbij. Met het Pinksterweekend was het mooi weer. We zijn zondag dan ook een stuk gaan lopen bij Vlietland. Helaas past Noah's nieuwe crossfiets niet meer achterin, met ook nog een kinderwagen voor Sarah erbij. Dan maar een stuk meelopen. Maar dat ging ook goed. Dit keer waren er helaas niet zoveel paardenbloemen als verwacht. Vroeger had Noah namelijk echt zijn best gedaan om alle paardenbloemzaadjes hier rond te blazen. Wel hebben we nog lekker in het hoge gras bij het water gezeten. En later nog op een bankje bij de vogelplas. Noah had daar kennisgemaakt met een brandnetelstruik. Dat prikt lekker. Gelijk met paardenbloemenzuur, de haren van mama en nog wat minyak telon eroverheen. Het werkte wel. Verder heeft Noah een mooie slak daar ontmoet. Hij heeft de slak met zijn puntogen goed bekeken. En andersom misschien ook wel.