Voetbal, lego, woordjes en diepe duik

In het weekend gaan we voetballen. Vaste prik; of papa er zin in heeft of niet. We nemen Sarah dan mee in de kinderwagen. Komt ze ook nog even buiten. Meestal gaan we naar het schoolplein, want dan rolt de bal niet ver weg maar kaatst hij terug via de muur. Meestal is papa de keeper die natuurlijk te weinig ballen tegenhoudt. Hoge trappen richting de takken van de boom, over het klimrek of ter hoogte van de goot van de school maken indruk. Meestal is het voetbal ook een mooi sportief intermezzo tussen bijvoorbeeld het kraambezoek, de lunch en/of het avondeten. Nog even snel een frisse neus halen, balletje trappen en dan weer terug. Vaak vindt Noah dat we te vroeg teruggaan. Vorig weekend heeft Noah ook de Lego weer ontdekt. Van ome Peter had hij een leuke helikopter en quad gekregen. Dat was aanleiding om de transformers weer even opzij te zetten en de bak met andere lego weer van boven te halen. Doordeweeks oefent Noah nu ook regelmatig met woordjes lezen. Is hij op school mee bezig. Aap, raar, mees, mes, peer, roos, vis, sok, maan; hij leest het zonder fout op. Woensdag was Noah trots als een pauw op zijn diepe duik. Oma was er getuige van op zwemles. Voorheen ging het altijd met tegenzin en smoesjes, maar nu duikt hij van de kant zomaar het bad in en komt er aan het einde weer uit. Geen probleem, zelfs met zijn ogen open, zei hij. Nou, daar valt je mond bijna van open. Oh nee, die moet je wel dicht houden onder water...