Vorige week ging Noah behang krabben, nu hadden we krabben thuis. Nee, we gingen de krabben niet behangen. Wel bleven de scharen aan je vingers hangen. Dat was best grappig. Voor een paar euro had mama ze op de markt op de kop getikt. Nee, mama was niet getikt. Noah kon de krabben op hun koppie en rug tikken. Klop klop. Zo dood als een pier. Na een tijdje in de pan. 's Avonds kon Noah het krabbenvlees uit hun schaartjes zuigen. De volgende dag gingen we ook een tijdje naar de pier, de tijd een beetje doden op het strand. Noah ging weer een groot gat graven in het zand. Glimmende schelpen en van die scheermesjes zoeken. En bij de pier op zoek naar krabben. Die waren er niet. Wel waren er veel kwallen. Die glibberige jongens moet je niet op hun koppie en rug tikken. Dat gaat prikken, had Noah al gemerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.