Opdrachtjes

Noah heeft twee juffen, verdeeld over de schoolweek. De ene juf had deze week tegen mama gezegd dat ze graag een gesprekje wil. Noah doet zijn opdrachtjes niet zo goed. Hij gaat een beetje zijn eigen gang. De Cito-toets voor 4-jarigen was voor Noah geen succes. Hij had het boekje met vragen niet eens opengemaakt. Laat staan vragen beantwoord. Zou hij niet goed kunnen horen, dacht juf? Thuis probeerden papa en mama dan ook om Noah duidelijk te maken dat het belangrijk is om gewoon mee te doen met de opdrachtjes van juf. 'Waarom kijken jullie zo streng naar mij?', vroeg Noah. De volgende dag sprak mama de andere juf. Die herkende het probleem niet zo. Noah doet gewoon mee. Dat hadden we inmiddels ook van Noah begrepen. De ene juf is iets strenger en minder zachtaardig dan de andere. Noah heeft daarom ook geen zin om haar opdrachtjes op te volgen. Daar komt zijn eigenwijsheid naar boven. Van de week moest hij bijvoorbeeld ook op de foto voor zijn nieuwe paspoort. En als hij er geen zin in heeft, gaat het heel lastig. En is hij doof? Meer Oost-Indisch, denken papa en mama. Wat anders. Dit weekend heeft Noah weer wat nieuws ontdekt. De zakjes stroopwafelkruimels van de markt. Hij heeft er zaterdag en zondag lekker van gesmuld. Je kunt ze zelfs lekker door je yoghurt doen.