Verlegen

De laatste maand is Noah opvallend verlegen buitenshuis. In de winkel en op straat bij de buren of bekenden, kruipt hij meestal achter papa's of mama's benen of draait hij zich om. Zijn ogen knijpt hij een beetje dicht, zijn mondje gaat open en zijn tong gaat plotseling naar buiten. Terug praten lijkt plotseling heel moeilijk. Zelfs dit weekend bij nichtje Jacky thuis. Hij heeft de eerste vijf minuten met zijn armen strak over elkaar gestaan, turend door het raam naar buiten. Niet omdat het buiten zo spannend was, maar omdat hij zijn gezicht niet wilde laten zien. Rare jongen. Daarna breekt langzaam het ijs en verdwijnt de verlegenheid. We blijven maar benadrukken dat het wel vreemd is om zo te reageren. Ja, dat begrijpt hij wel. Van oma heeft hij zelfs een training 'stevige handdrukken' gekregen. Eigenlijk is dat best leuk.

Apelol en belol

"Papa blij Noah eet soet he?". Ja hoor, Noah eet tegenwoordig goed. Brood met alle soorten beleg. Zoals papa het eet. Of af en toe een belol (bagel) van mama. "Noah zelf doen, zelf doen!" zegt hij vaak als we een hapje voor hem willen pakken. Want langzaam gaat het nog wel. Fruit eet hij liever dan snoep. Zelfs gedroogde vijgen. Avondeten gaat ook prima. Hij lust vrijwel alles. Bami "blijft hangen he?" (aan zijn kin), nasi goreng, hutspot met worst, paddetoel (champignon), brottoli en gebakken apelol (aardappel). Ei en kip eet hij vaak als eerste van zijn bord. Een andere favoriet is "Njonjonsoep" (vernoemd naar de wortel erin, die zijn konijn Njonjon ook lust). Daarmee eet hij een plofbuik vol. "Het is zo lekker, ma". En yoghurt met limolale toe. Nog liever dan vla. Ja, natuurlijk heeft hij niet iedere dag heel veel zin. Maar we mogen nu tevreden zijn.

Kinderfeestje

Zaterdag had Noah zijn eerste echte kinderfeestje. Hij was uitgenodigd door een vriendinnetje van de peuterschool. Ze begonnen met gebak, 'limolale' en vervolgens patatjes met kipnuggets. Hierna begon het ballenbak-, klim- en klauteravontuur. Tegen sluitingstijd wilde Noah nog niet naar huis. Het bordje met door papa gemaakte avondeten was thuis minder interessant. De week ervoor had Noah ook al een verjaardag gehad. Hij krijgt de smaak te pakken. Verder is Noah deze week naar het ziekenhuis geweest voor zijn plaspijntjes. Hij onderging het onderzoekje door de kinderarts zonder problemen. Ook met de weegschaal en meetlat had hij geen ruzie; Noah was 15,4 kg en 99,5 cm. De kinderarts wist trouwens niet wat de oorzaak van de pijn was en zoekt de komende tijd verder. Gelukkig ging het plassen de afgelopen dagen weer vrij goed.

Weer naar school

De kerstvakantie is weer voorbij. Dat betekent dat Noah weer naar de peuterschool mag. Toen hij thuiskwam, zei hij dat het leuk en gezellig was. Hij gaat met veel plezier naar school. Maar 'Noah heeft mama gemis' en over de telefoon met papa had hij 'papa gemis'. Ja, voor iedereen is het weer even wennen na een vakantie. Gisteren waren we nog lekker naar het strand geweest en de dag ervoor samen gewinkeld. Hoewel schoenen voor mama zoeken niet zijn hobby is ('waar is ballenbak?'), kan een kopje kinderkoffie veel goed maken. In de donkere namiddagen heeft Noah met name binnen gespeeld. Dieren- of tekenfilmpjes kijken op tv (met name pinguins doen het goed), met de brandweerlego spelen of mama helpen met koken ('Noah vindt apelol heel letter', oftewel lekkere aardappelen). En na het avondeten badderen en snel de 'piranhabroet' aan (pyjamabroek). Met oud en nieuw? Heeft Noah heerlijk door het geknal heen geslapen! Ongelooflijk. Wat wel een domper op de vakantie heeft gedrukt, was de plaspijn. Helaas is die nog niet voorbij. Dat gaat met ups en downs.