Drie...twee...eenkennig

Papa en mama hadden een avondje weg gepland. Feestje. Het was de eerste keer sinds maanden dat Noah een klein avondje zonder zijn ouders zou zijn. Dus werd de best mogelijke oppas gecharterd. Opa en oma. Allemaal leuk en aardig tot het bedtijd werd. Toen realiseerde Noah zich plotseling dat hij zijn papa en mama mistte. De knop ging om en hij besloot het op een huilen te zetten. Met geen mogelijkheid kregen opa en oma hem stil. Na een uurtje tranendal gingen papa en mama dus weer op verzoek huiswaarts. En mijnheer was weer stil. De fase van eenkennigheid is begonnen...