Een Indonesisch paspoort

Vandaag heeft Noah zijn Indonesische paspoort gekregen. Het was zoals gewoonlijk weer zoeken voor een parkeerplekje in de ambassadewijk, maar daarna ging het allemaal redelijk snel op de ambassade. Voor Indonesische begrippen. Noah was best blij met zijn tweede paspoort (zie foto).
De laatste nachten is Noah wel relatief huilerig. We weten niet precies waarom. Misschien een combinatie van doorkomende tandjes met zijn 'ik-wil-niet-alleen-zijn-maar-met-papa-of-mama' fase. Ook begint Noah nu al regelmatig uit zichzelf om te rollen op de grond. Zo'n 180-gradenbeleving is natuurlijk ook best heftig.

Drie...twee...eenkennig

Papa en mama hadden een avondje weg gepland. Feestje. Het was de eerste keer sinds maanden dat Noah een klein avondje zonder zijn ouders zou zijn. Dus werd de best mogelijke oppas gecharterd. Opa en oma. Allemaal leuk en aardig tot het bedtijd werd. Toen realiseerde Noah zich plotseling dat hij zijn papa en mama mistte. De knop ging om en hij besloot het op een huilen te zetten. Met geen mogelijkheid kregen opa en oma hem stil. Na een uurtje tranendal gingen papa en mama dus weer op verzoek huiswaarts. En mijnheer was weer stil. De fase van eenkennigheid is begonnen...

Eerste tandje!

Noah zat vanmorgen een beetje gekke bekken te trekken. Zo met zijn lip naar binnen, onderkaak naar voren. Goh wat raar. Toen papa hem daarna een klein theelepeltje koffie gaf, hoorde hij plotseling 'klik' tegen het lepeltje. Hee da's vreemd. Toen we die kleine boef eens in de mond gingen bekijken, zagen we de oorzaak. Een klein wit tandje aan de onderkant! Nog een beetje schuchter zit het topje van het tandje tussen het tandvlees naar boven te kijken. Dat tandje komt straks natuurlijk wel van pas. Noah's eten wordt steeds gevarieerder en vaster. Een greep uit zijn menu. Wortel met rijst en kip, bloemkool met courgette, tomaat (favoriet), appel, kiwi, mango en natuurlijk de klassiekers peer en banaan. Wat chocoladevla toe vindt mijnheer ook lekker. En slagroom. Mmmmmh. Ja, die bolle buik moet ergens vandaan komen.

Ik ga vliegen

Alfa Bravo Charlie. Prepare for take-off. Noah's ticket naar Indonesie is geboekt. Opa, oma en de rest van de familie in Indonesie kunnen natuurlijk niet wachten om straks in die bolle wangen te knijpen. En Noah kan rustig aan zijn koffertje pakken. 10 Kilo mag erin. Rompertje, stoer shirt, korte broek, zonnebril, petje, knuffel, rammelaar, zonnebrand, fles, een goed boek voor onderweg. Zijn we nog iets vergeten? Nou ja, we hebben nog even de tijd om alles voor te bereiden.

Op bezoek bij de ambassadeur

Maandag was een drukke dag voor Noah. Eerst naar de Indonesische ambassade, waar we zijn paspoort hebben aangevraagd. Er is weer een pasfoto van hem gemaakt en hij kreeg weer de nodige aandacht van de aanwezige Indonesische bezoekers. Dat is mijnheer inmiddels wel gewend. Over een paar weekjes kunnen we zijn paspoort ophalen. 's Middags zijn we bij ons nieuwe nichtje op bezoek geweest. Noah en Jacky hebben gezellig samen in de box gelegen. In het begin keken ze de kat uit de boom, maar na elkaar de hand te hebben geschud, was alles koek en ei.

Gelukkig nieuwjaar!

Noah en zijn ouders wensen iedereen een gelukkig en gezond 2011. Afgelopen jaar is ons maar weer duidelijk geworden dat gezondheid en geluk een groot goed zijn en hand in hand gaan. Noah is nu alweer een half jaar oud. Hij heeft al het nodige meegemaakt en heeft zich er fantastisch doorheen geslagen. Het is gezonde, goedlachse, flinke en lieve jongen geworden. Zijn voornemens voor 2011? Nog groter worden. Leren kruipen en een beetje lopen. "Papa" en "mama" zeggen. Lekker eten en veel nieuwe maaltijdjes ontdekken. Zijn familie in Indonesie bezoeken. En dromen van nog meer leuke dingen die gaan komen. 2011 Wordt een nieuwe belevenis!