Kerstmaaltijd

Kerst heeft Noah natuurlijk bij opa en oma doorgebracht. Hartstikke leuk. Samen met nichtje Jacky spelen en toeren in de dikkebillenkar. En alle oude speelgoedauto's van papa bekijken en laten zien aan opa of oma. En poes wordt tegen zijn eigen zin in door Noah behandeld als een internationale bekendheid. Tot zover koek en ei voor Noah. Minder geslaagd is het eten. Ligt niet aan de kok, hoor. Nee, mijnheer staat de laatste tijd vaak in de weigerstand. Ook thuis. Geen zin in eten of drinken. Er is dan veel afleiding voor nodig om toch de lepel in zijn mond te krijgen. Dus geen uitgebreid kerstmenu voor Noah. Volgend jaar beter.

Groot dictee der Noah's taal

Noah's woordenschat wordt natuurlijk steeds uitgebreider. Een greep uit Noah's hedendaagse koeterwaals. 's Morgens begint Noah met zijn presentielijst: 'Mama?' en 'Papa?'. Daarna 'eten!'. Ook drinken is 'eten' voor hem. Of 'ater' (water). 'Uit!' is ook favoriet. Het betekent op, uit, dicht of klaar. 'Auto!!' wordt tienduizend keer vol enthousiasme gezegd op een dag. Voor het buitenleven in de tuin gebruikt Noah met name 'uituh' (buiten), 'aadje' (blaadje, boom, plant, bloem), 'oodjel' (vogel), 'katje' (poes), 'as' (jas) of 'asj' (gras). Bij het verstoppertje spelen hoort altijd 'esj' (weg!). Lief zijn is 'ies' (lief) of 'aai'. Daarnaast gaat nog een veel grotere wereld schuil. Van woorden die hij niet uitspreekt, maar wel weet. In een plaatjesboek wijst hij ze vaak zo aan.

Boodschappen doen

We moeten wel eens boodschappen doen. Noah gaat dan natuurlijk mee. Even een frisse neus halen. Schoenen aan, bontmuts op en sjaal om. Lopend op de stoep ziet Noah van alles. Soms rent hij vooruit. En soms staat hij weer stil bij een auto. Auto! auto! auto! Of hij loopt weer terug naar een interessant tuinhekje, paaltje of wat dan ook zijn aandacht trekt. Wat normaal een klein stukje lopen is, kan plots heel ver zijn. In de winkel loopt hij ook alle kanten op. Vooral andere kinderen trekken zijn aandacht. Het is een sociale jongen. Als het even kan loopt hij er gelijk naartoe. Toch wel handig om Noah soms nog even in een karretje te zetten.

Pakjesmiddag

Sinterklaas heeft dit jaar ook wat cadeautjes voor Noah gekocht. Zondag hadden we alles uitgepakt met de rest van de familie. Leuk hoor. Noah wist niet waar hij kijken moest, met al die cadeaus! Hij heeft een knuffelbeer gekregen, Duplo, diverse autootjes, een tasje met zijn naam, een tol, een magnetisch tekenbord, potloden, een boekje van Bert en Ernie en een stoere driewieler. Sinterklaas heeft gelijk goede naam gemaakt bij Noah. De laatste dagen ging Noah ook al standaard met zijn zwarte pietenpet naar buiten. Het leverde veel glimlachen op bij voorbijgangers. Ze moesten eens weten wat een goede knecht het is.

Winkeldag

Wat een auto's op de parkeerplaats! en wat een lichtjes! en wat een knuffelbeesten! Noah keek vanmorgen eerst zijn ogen uit bij het grote Zweedse woonwarenhuis. Hij vond het heel gezellig, zo zittend in zijn karretje of zijn kinderstoel in het Zweedse gehaktballetjesrestaurant. En dan 's middags nog een keer winkelen bij een ander groot warenhuis in het centrum. Noah liep los op de speelgoedafdeling. Papa moest met de buggy achter hem aan racen, zo veel interessante dingen zag hij. Vooral hobbelen op het hobbelschaap was geweldig. Wat zal Noah vanavond lekker slapen, onder zijn boom met meneer de Uil.

O, kom er eens kijken!

Sinterklaas is dit weekend weer in Rijswijk aangekomen. Noah stond op de kade te wachten en te zwaaien. De zwarte pieten vond hij nog wat vreemd van dichtbij, maar de vele kinderen, ballonnen en muziek vond hij helemaal geweldig. Aan het pepernootje heeft hij een half uur lopen sabbelen. Thuis was er die dag familiebezoek voor mama's verjaardag. Noah heeft een demonstratie gegeven hoe snel hij tegenwoordig kan lopen. En zeker als je hem een tijdje niet gezien hebt, is dat best indrukwekkend. Sinterklaas zal trots zijn.

Genetische check

Noah was door het ziekenhuis in Leiden uitgenodigd voor een controle. Na zijn geboorte was een verdikte hartspier en een lage bloedsuiker gezien. Toen waren er geen aanwijzingen gevonden voor een genetische oorzaak. Echter voor de zekerheid wilde de klinisch geneticus van het ziekenhuis hem nog een keer terugzien. Dus Noah mocht gisteren vertellen hoe het met hem gaat. Alles zag er goed uit en er waren wederom geen aanwijzingen voor rare syndromen of genetische afwijkingen. Noah kreeg de stempel Oké en hoeft niet meer terug te komen.

Keuvelen

11 November was het Sint Maarten. Noah ging niet zelf langs de deuren om snoep te halen, maar zat vol verwachting achter zijn eigen raam te wachten totdat de kinderen bij ons langs zouden komen. Mama had een kaarsje voor het raam gezet en Noah een klein lampionnetje gegeven. Noah vond die lichtjes en zingende kinderen geweldig interessant. De afgelopen week heeft Noah in huis ook veel gekeuveld. Hij loopt en rent inmiddels wat af. Zelfs met de bezem of de gieter om kleine klusjes te doen. Het is een snoepje waard, maar hij wordt liever beloond met aandacht en complimentjes.

Loopneus

Deze week hadden Noah en mama een klein loopneusje. Daarnaast leek Noah af en toe wat duizelig. Niet zo handig als lopen je nieuwe hobby is. Hij vindt het heel interessant om overal rond te kijken. Zonder bestemming banjert hij wat door de keuken en kamer heen. Links, rechts, rondje om de tafel, weer terug en ga zo door. Met een koddig loopje als een pinguïn. Af en toe troost hij mama ook door zijn hoofdje tegen mama aan te leggen. Lief hoor.

Cadeau voor papa

Papa is jarig geweest. Noah had geoefend met kaarsje blazen en zijn handen omhoog bij het hiep-hiep-hoera, maar was het op het moment zelf weer 'vergeten'. Het was leuk om de interactie tussen Noah en zijn jongere nichtje Jacky te zien. Echt samen spelen doen ze nog niet, maar ze prikken elkaar wel regelmatig met een vinger. 's Middags heeft Noah zich weer op en top vermaakt met het bezoek van opa, opa senior en oma. Ze konden zien hoe goed Noah al kon lopen. Die vooruitgang is de afgelopen week heel snel gegaan. Elke dag kon hij weer iets beter en verder lopen. Dat was het mooiste cadeau voor papa.

Filmpjes van de wandelvierdaagse

Noah's eerste stapjes hebben we op film gezet. De eerste vier dagen dat Noah lopend het huis doorgaat zitten erop. Geen tekens van vermoeidheid of blaren, maar nog volop enthousiasme! Hij is vastbesloten door te lopen! We schakelen over naar beelden van dag 1, dag 2 en dag 4:

Hoera, Noah begint met lopen!

De afgelopen weken kon Noah al 3 of 4 stapjes achter elkaar zetten. Dan liet hij zich toch weer vallen. Een kwestie van zelfvertrouwen. De laatste dagen kwam het in een stroomversnelling. Er kwam telkens een stapje bij. Vandaag was het dan zover, hij liep zelfstandig door de keuken en kamer heen! Meer dan 10 stappen achter elkaar. Bravo! Nog slingerend en waggelend, maar hij was er zelf ook tevreden over en gaf zichzelf applaus. En terecht.
Op de foto zie je Noah na een bezoekje aan de kinderboerderij. Helemaal uitgeput. De koudere wind en de indrukken van de geitjes maken hem lekker moe.

Boswandeling

Rond deze tijd van het jaar zijn de kleuren in het bos weer prachtig. En de bladeren knisperen zo lekker. Tijd voor een boswandeling. Noah vond het heel interessant. Het was mooi weer, dus we hebben hem op de grond tussen de bruinrode bladeren gezet. Met het rode namiddagzonnetje zag het er echt herfstachtig uit. We zouden vandaag eigenlijk op verjaardagvisite gaan, maar omdat Noah voor de tweede keer last had van de rodehond, bleven we maar thuis. Om het risico op besmetting te beperken. Het rodehondje ging nu maar lekker wroeten tussen de blaadjes. Of 'aadjes', zoals Noah zegt.

Beeldspraak

Rond Noah's etenstijden kijken we vaak in boekjes. Plaatjes kijken. Hij blijft ze interessant vinden. De laatste dagen doen we zoekspelletjes. Waar is de hond? En poes? De schildpad? De helikopter? De trein? Tot onze verbazing wijst hij bijna alles zonder probleem aan. Hij weet precies wat we bedoelen. Terwijl hij de meeste dingen zelf nog een ander woord geeft. Om een beetje te kunnen variëren in de boekjes zijn we vandaag maar lid geworden van de bibliotheek. Tot zijn 18e mag Noah gratis lenen.

Rodehond?

Waarschijnlijk heeft Noah last gehad van een lichte vorm van het rodehond (rubella) virus. Hij was enkele weken geleden gevaccineerd voor bof, mazelen en rodehond (BMR). Na twee weken verschenen de gevolgen: rode vlekjes op zijn buik, rug en nek. Ze jeukten licht. Dat verklaart ook de snotneus, koorts en lamlendigheid van vorige week. Inmiddels zijn (na een paar dagen) de vlekjes weer bijna weg. We zijn met het mooie weer van afgelopen dagen dan ook weer lekker naar buiten geweest. De rodehond uitgelaten.

Krrroepoek eten

Sinds deze week heeft Noah de kroepoek ontdekt. Tijdens het avondeten van papa en mama moet Noah meestal even wachten en toekijken, dus zo'n tussendoortje is dan een lekkere en leuke afleiding voor hem. Krjoek krjoek, hij smikkelt het lekker op. De prelogopediste vond het ook een goed idee om Noah wat beter te leren eten. Hij had altijd moeite met het eten/doorslikken van vast voedsel en moet beter leren kauwen. Die knisperige stukjes kroepoek zijn dus ideaal om te oefenen.

Herfstverkoudheid

Tja, het heerst weer. Dus een bezoekje aan het consultatiebureau betekent dan ook dat Noah een paar dagen later met een natte neus rondloopt. Verkouden. Dat verklaart ook waarom hij de afgelopen dagen geen zin had in eten: een zere keel en suf hoofd. Noah knijpt in papa's en mama's neus alsof hij wil testen of hij de enige is met een snotneus. Het enige wat wij kunnen doen is Noah een beetje vertroetelen. En geduldig zijn als hij jengelt. Gelukkig is het allemaal niet zo heftig en gaat het na een paar dagen alweer wat beter. Op de foto is hij alweer lekker met een bakje yoghurt aan het prieken.

Consultatiebureau bij 14,5 maand

Noah bleek vandaag op het consultatiebureau 11,0 kilo zwaar te zijn en 79 cm lang. Dat is weer prima op het gemiddelde. De prikken leverde weer de nodige tranen op, maar het zijn voorlopig (tot zijn 4e jaar) de laatste prikken. Voor Noah's problemen met het slikken van stukjes vast voedsel krijgen we binnenkort hulp van een (pre)logopediste.
Noah's favoriete tv-programma is Uki. Deze korte tekenfilmpjes met het vrolijke gele figuurtje weten hem vaak van begin tot eind te boeien. We kijken ze vaak voor het avondeten op tv of anders op de laptop (zie foto).

Kermis in de regen

Het is najaarskermis. Leuk om eens te kijken, dachten we. Noah is gek van lampjes en muziek. Op de kermis hebben ze daar geen tekort aan. Hij keek inderdaad zijn ogen uit naar alle knuffels, lampjes, draaimolens en *tuut-tuut-piieeuw* happertjes. Helaas overwegend vanuit de buggy achter een regenhoes. Want het was hondenweer geworden. Papa en mama vonden daardoor één rondje over de kermis wel genoeg. De oliebollen hebben we lekker thuis opgesmikkeld. Het is buiten ook een stukje frisser geworden, dus we hebben de volgende dag gelijk een nieuwe winterjas voor Noah gekocht. De herfst is al bijna begonnen.

Stratenfestival

Lichtjes, versierde huizen, markt en straatartiesten. Dat is stratenfestival in het dorp bij opa en oma. Leuk voor Noah om daar eens te kijken. Hij vond met name de muziek prachtig. Kijken bij de zweefmolen, bij het dweilorkest en de andere bands: zijn lichaam schudt enthousiast heen en weer op de muziek. En hij klapt regelmatig in zijn handen. Noah heeft ook even gezeten op een echte chopper (motorfiets). Geweldig, maar op de driewieler van opa en oma was net zo leuk.

Suikerfeest

Afgelopen week was het weer suikerfeest. Voor Noah geen bijzondere hapjes, maar wel wat cadeautjes. Een mooie nieuwe bal, puzzel en wat leuke auto's. Vooral dat laatste valt in de smaak. 'Auto! Broem broem', zegt hij dan enthousiast met getuite lippen. Op visite bij mensen vindt Noah in het begin nog wat vreemd. Hij kijkt eerst de kat uit de boom, wil liever geen handje geven en is erg aanhankelijk bij papa of mama. Na zo'n kwartiertje wordt hij wat losser. Dan schuift hij wat rond en gaat wat spelen met zijn auto's of blokken. En hij gaat natuurlijk op zoek naar alle knopjes en schakelaars in de buurt. Aan het eind durft hij vaak wel weer een kusje of handje te geven aan de mensen. En even zwaaien natuurlijk.

Kruipen en krukje duwen

Zelfstandig lopen, dat komt later wel. Nu staat Noah nog liever met zijn handen ergens aan vast. Hij kan wel een stukje lopen, maar dan met een krukje of de vuilnisbak voor zich. Die schuift hij dan een paar meter voor zich uit. Tot die ook ergens tegenaan botst. Dan laat hij zich weer veilig op zijn kontje vallen. Kruipen kan Noah wel heel snel. Voordat je het weet staat hij weer voor of tussen je benen. Overal waar jij gaat, wil Noah ook zijn. Papa en mama moeten dus goed oppassen dat ze niet per ongeluk over Noah struikelen. Noah's valkuil is dat hij ook wel eens alle deuren om zich heen zorgvuldig dicht doet terwijl hij er later achterkomt dat papa of mama in een andere kamer zijn. 'Maamaaaa...', klinkt het dan zielig.

Lekker fietsen

We zijn weer een beetje mobieler. De fietsenmaker heeft vorige week een mooi fietszitje op mama's fiets gezet. Dus Noah kan nu gezellig mee op de fiets. Heel interessant voor hem. Links en rechts, overal is wat leuks te zien. De langsrijdende auto's blijven hem intrigeren ('auu...to!'). We zijn dit weekend dan ook elke dag met Noah op de fiets weggeweest. Naar de kinderboerderij, voor de boodschapjes en gewoon voor de lol. Bijkomend effect is dat hij lekker slaperig wordt van het windje in zijn gezicht. Zou hij 's nachts ook nog van de fiets dromen?

Druk op de knop

Knopjes zijn er om ingedrukt te worden. Dat is het motto van Noah. Hij pakt daarom graag de afstandbediening, de telefoon en het mobieltje op. Ook op de afwasmachine, oven en magnetron wil hij graag de knopjes indrukken. 'Uit!', zegt hij dan. En dat herhaalt hij nog 10 keer. Ook als het aan is. Op eenzelfde manier gaat het bij de deuren, lades en klepjes. Alles doet hij netjes 'uit!' (= dicht), om het daarna weer open te doen. Hij heeft het er maar druk mee. Vooral als er een piepje, kraakje of lichtje uitkomt. Dat is de wondere wereld van een 1-jarige.

Nu even niet!

De laatste dagen is Noah was lastig met eten en drinken. Hij heeft er meestal geen zin in. Hij zwaait met zijn armen heen en weer, slaat vaak de lepel weg en begint te zeuren of zelfs te huilen. Het enige wat helpt is wat afleiding. Maar soms gaat het ook wel goed. Meestal bij de zelfgemaakte fruit- en groentemaaltijden. Of als hij goed uitgeslapen is. Misschien is mijnheer in de kieskeurige fase beland. Of het komt omdat zijn 8e tandje doorkomt. Of hij heeft last van de zomerblues.

Rodeorijden en grasmaaien

Afgelopen maandag scheen het zonnetje, dus we zochten die dag de belevenissen in de buitenlucht. Eerst naar de kinderboerderij. Noah kon nu naar binnen en - heel spannend - de cavia's, konijnen en geiten aaien. Vreemde beestjes van dichtbij, vond Noah. Het rodeorijden op de wipkip was al minder eng. Zelfs een arm in de lucht was geen probleem voor deze cowboy. 's Middags ging Noah thuis helpen met tuinieren. Hij was gebiologeerd door al dat gemaaide gras. Hij verzamelde het, gooide het weer uit de emmer de lucht in en -hups- weer in de emmer. Ook de grote hark trok hij over het gazon heen. Een cowboy met groene vingers dus.

Weer uit logeren

De vorige keer was het proeflogeren goed bevallen. Dus nu konden papa en mama met een gerust hart Noah nog een keer voor een weekend bij opa en oma laten. Het was weer een feest. Op bezoek bij de paarden, lama's en de ezel op het veldje buiten het dorp. Schommelen in de veranda. Dat is even een vreemd gevoel in je buik! Met samengeknepen oogjes en grote glimlach ging hij heen en weer. En op de driewieler door het huis toeren. Hij vond het prachtig. Brrrroemmm! Dat geluidje kan hij al goed nadoen. De laatste tijd probeert hij steeds vaker woordjes na te zeggen. 'oooooto' (auto), 'uit' (lamp) en 'asj' (gras) zijn nu zijn favoriet.

Jong geleerd, oud gedaan

Noah houdt erg van muziek. Als er ook maar een beetje ritme in zit, schudt hij zijn hoofd of bovenlichaam heen en weer om erop te dansen. Hij kan het daarom ook erg waarderen als papa een stukje op de piano speelt. Als het liedje is afgelopen, geeft hij meestal een vriendelijk applaus. En nu Noah ook zelf kan staan, is het ook geen verrassing dat hij zelf de klanken van de piano wil ontdekken. Zijn hoofd komt nog niet boven de toetsen uit, maar met zijn handjes in de lucht weet hij de toetsen goed te vinden. Tegenwoordig oefent hij zijn composities toch wel een paar keer per dag. Met redelijk wat improvisaties.

Met verkeerde been uit bed

Noah kan nu al goed vanuit zithouding zelf gaan staan. Hij trekt zich omhoog aan alles wat in zijn buurt is. En als hij een tijdje heeft gestaan en er genoeg van heeft, dan laat hij zichzelf op zijn billen vallen (*boenk*). Zo ook in zijn ledikant. Maar dat hij zo behendig was om over de rand van het ledikant te klimmen, dat had papa niet gedacht. Mis poes! Gistermiddag zat mijnheer plotseling op de grond in zijn slaapkamer, terwijl hij toch echt in zijn ledikant was gelegd. Gelukkig was hij niet te hard gevallen. Maar de schrik zat er goed in bij hem. En bij ons ook wel. Dus is zijn bedbodem maar weer verlaagd.

Geitjes kijken

Na die grote regenbui gisteren was het weer leuk om naar buiten te gaan. We zijn met Noah naar de kinderboerderij gelopen. Hij vindt het heel leuk om dieren te zien. We konden niet meer bij de kinderboerderij naar binnen, maar achter het hek was het al spannend genoeg. Hertjes, pauwen, schapen en geitjes. Vooral de geitjes waren interessant, want die kwamen de blaadjes van je tak af eten. 'Oeh!' en 'eeeh!' riep Noah regelmatig. De volgende keer gaan we wat vroeger, zodat we ook achter het hek mogen kijken.

Logeren bij opa en oma

Noah is dit weekend uit logeren geweest bij opa en oma. Spannend hoor. We wilden even testen of hij zonder zijn papa en mama zou kunnen. Uiteindelijk is alles prima gegaan. Hij had genoeg afleiding, want hij kon ook gezellig met zijn nichtje Jacky spelen. En opa of oma hielden hem natuurlijk ook wel bezig. In de tuin bleek ook dat Noah nu goed op zijn knieën kan kruipen. Thuis deed hij dat bijna nooit. Na twee nachtjes kwamen we hem weer ophalen. Misschien hadden wij Noah wel meer gemist dan hij ons. Hoe dan ook, hij mocht in zijn nieuwe autostoel weer naar huis. Als een koning op zijn troon. Oh ja, sinds zijn verjaardag zegt Noah heel duidelijk 'mama'! Dat doet een moederhart natuurlijk goed.

Brandweerman staat op eigen benen

Taaa-tuuu-taaa-tuuut! Daar is de kleine brandweerman. Noah heeft voor zijn verjaardag ook een leuke brandweer-loopwagen cadeau gekregen. Voor de gelegenheid heeft hij zijn brandweershirt aangetrokken. Dus als er iemand in nood is, geef het door aan Noah. Hij vindt het hartstikke leuk en interessant om je te helpen. Noah kan inmiddels ook redelijk goed op zijn benen staan. Nog wel met ondersteuning, want anders kukelt hij om. Maar zijn benen houden zijn dikke billen omhoog. Hij probeert zichzelf ook vaak omhoog te trekken vanaf de grond en zit dan op zijn knieën. Nog even blijven oefenen en deze brandweerman kan straks naar zijn wagen lopen!

Noah 1 jaar!

Hoera! Noah is jarig! De babytijd is officieel voorbij. Hij is van kleine baby nu een dreumes geworden. Wel spannend, zo'n eerste verjaardag. De slingers en de ballonnen vielen helemaal in de smaak. Al die leuke kleuren. En de taart met Noah's foto erop ook. Een kaars uitblazen was nog wat lastig, maar volgend jaar zal het beter gaan. Hij heeft zich goed vermaakt met de visite en de nieuwe cadeautjes. Nog een mijlpaal vandaag: Noah kan zijn redressiehelmpje definitief in de kast doen. Het helmpje heeft zijn werk gedaan en we zijn erg blij met het resultaat. Zonder helm kunnen we zijn haar ook in een stoer model kammen. Hij ziet er dan ook echt uit als een grote bink.

Strand en zee

Maandag was een tropische dag in Nederland. We wilden daarom met Noah wat verkoeling zoeken aan het strand. Mama had al een schepje en wat zandvormpjes gekocht. In het begin vond Noah al dat zand maar wat vreemd. Maar na een tijdje begon hij er toch lekker mee te spelen. Ook de meeuwen en de lieveheersbeestjes waren reuze interessant. En de meisjes in de bikini's ook al (we dachten toch echt 'hee meissies!' uit Noah's mond te horen). De zee was nog een beetje eng. Vooral die rare golven die met dat sissende geluid zo snel op je afkomen. Misschien moeten we de volgende keer een surfplankje voor hem meenemen.

Lief zijn

Mensen voor hun hoofd slaan kon Noah al goed. Daarom leren we hem nu vooral om lief te zijn. Kusjes geven bijvoorbeeld. Zachtjes aaien. Dat gaat nu de goede kant op. Naast papa en mama wilde hij vanochtend zelfs zijn tijgerknuffel zoentjes geven. Noah vindt dieren de laatste tijd sowieso erg interessant. Poezen in de achtertuin, eendjes in de vijver, ze hebben allemaal zijn volle aandacht. Hij kijkt ook graag Animal Planet op tv. Hij probeert de beestjes allemaal te roepen met een sissend geluidje. En hij strekt zijn arm en wrijft duim en wijsvinger over elkaar. Lief hoor.

Nog 9 nachtjes slapen

Nog 9 nachtjes slapen...en Noah mag zijn 1e verjaardag vieren. Wat een jaar. Een kleine jongen met al veel ervaringen. Van Delft tot Jakarta. Van beademings-apparatuur tot natte kus op je wang. Van dik pak sneeuw tot dik 35 graden. De kleinste dingen geven hem het grootste plezier. Een verscheurd foldertje, een vallend kussen, kiekeboe, een poes in de tuin, knuffels met flaporen, een flesje met wat boontjes erin, een rollende bal over de vloer. Het is een kleine onderzoeker geworden, die alles aandachtig analyseert. Hij kan zwaaien, lachen, je na-apen en je achtervolgen als je schaduw. Wat voor een cadeau zou hij nu graag willen hebben?

Hulp in de huishouding

Tegenwoordig is Noah een stuk mobieler. Overal waar je in huis naartoe loopt, komt hij achter je aan. Nieuwsgierig en aanhankelijk als hij is. Als een klein walrusje op het droge schuift hij door de kamers en de gang. Of hij hopt als een kikker op zijn kont. Binnen no-time zit hij weer naast je benen. Hij helpt dan ook graag met het huishouden. De stofzuiger vindt hij interessant. Of hij sorteert de bakjes in de keukenkast. Ook assisteert hij graag met het opvouwen van de was. Batman helpt mama. Natuurlijk op zijn eigen manier, maar de bedoeling is goed.

Terug in Nederland

Na een maand bij opa en oma in Indonesië was het weer tijd om naar huis te gaan. Het afscheid was zwaar, omdat de hele familie een goede band met Noah had opgebouwd. Ze zullen hem missen. En ja, misschien Noah hen ook wel. Wanneer zal Noah ze weer zien? En wat zou hij later onthouden van zijn tijd in Indonesië? Samen met papa, mama en het knuffelkonijn stapte Noah weer op het vliegtuig naar Nederland. De vlucht ging ook weer goed. Noah heeft niet gehuild en lekker geslapen. Op Schiphol stonden de Nederlandse opa en oma weer te wachten. Ja, Noah is weer terug in Nederland. Het is ook weer goed om thuis te zijn.

Rondje rijden op de betjak

Vlakbij het huis van opa en oma staan een aantal betjaks, de Indonesische fietstaxi's. Leuk voor Noah om daar eens in te zitten. Met papa achter het stuur heeft Noah zo de buurt rondgereden. Dat trok veel aandacht natuurlijk. Noah is door zijn vrolijke blanke toet al een bekende verschijning in de wijk van opa en oma geworden. Mensen die langs het huis lopen, zien Noah ook vaak kruipen of tijgeren bij de deuropening of de veranda. Hij is al behoorlijk snel geworden. Helaas heeft Noah de 23e ook een griepje opgelopen. Het heerste daar. Veel snotteren, hoesten en hoofdpijn. Met de vele muggenbulten erbij zag hij er daarom soms wat meelijwekkend uit. Maar gelukkig kwam hij geen zorg en aandacht tekort.

Aqiqah: offerceremonie

Volgens Indonesische traditie hebben we een Aqiqah ceremonie gehouden voor Noah. Hiermee is de geboorte van Noah gevierd. Door buren, familie en vrienden is er bij opa en oma thuis gebeden voor een gezond en gelukkig leven. Noah vond het allemaal prima en wel gezellig. Volgens gebruik zijn er twee geiten geofferd. Gelukkig hebben we die niet levend gezien, maar alleen aan satéstokjes. Het beste moment voor deze ceremonie is eigenlijk 7 dagen na zijn geboorte, maar wij hebben gewacht tot ons bezoek aan Indonesië.

Naar Indonesië

Eindelijk was het zover. Noah ging zijn opa en oma in Indonesië bezoeken. En de rest van de familie daar. De vlucht op 6 mei ging best goed. Hij heeft zijn avondpapje boven Afghanistan gehad en daarna goed geslapen. Na een overstap in Kuala Lumpur kwamen we in Jakarta aan. Met een warm ontvangst. Hoewel Noah de hele vakantie daarna overwegend bij opa en oma thuis is geweest, heeft hij veel ervaringen opgedaan. En zoveel nieuwe lieve mensen ontmoet die met hem hebben gespeeld, hem hebben verzorgd, vertroeteld en het leven in Indonesië hebben laten zien. De warmte, drukte en geluiden waren nieuw, evenals de lekkere fruithapjes. En de poezen, kippen op de markt en kleine aapjes. Zou hij thuis nog gemist hebben?

Koninginnedag in de tulpen

Hoera! Oma is benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau en kreeg vrijdag een lintje uitgereikt. Noah was er ook bij, met zijn stropdasje om. Trots was hij. Met Koninginnedag heeft hij dus ook gelogeerd bij opa en oma. Toen we daar toch waren, zijn we met het mooie weer gaan kijken bij de tulpenvelden. Voor Noah is het hele buitenleven nog een groot avontuur. De wind, het wuivende gras, de bewegende planten en bladeren, de vogeltjes, hij vindt het allemaal reuze interessant en grappig. De afgelopen week heeft Noah door zijn verkoudheid de hele tijd binnen gezeten, dus het was een welkome afwisseling om weer een frisse neus te halen.

Griepje met goede vrijdag

Sinds donderdag is Noah geveld door een griepje. Hij was al wat jengelig en huilerig daarvoor. En toen kwam er nog koorts bij, waarschijnlijk een zere keel, een suf hoofd en een nat neusje. En een zwakke maag. Het was dus niet echt een 'goede vrijdag'. Met zo'n warm hoofdje hebben we zijn redressiehelm maar even afgedaan. Mama heeft op advies van Indonesische oma Noah's lichaampje ingesmeerd met ui en tamarinde. Hij rook wat apart, maar het hielp wel. Tip van de week. Nu is Noah alweer een stukje beter. Met een beetje goede bedrust kan hij toch nog op zoek naar paaseitjes.

Consultatiebureau bij 9,5 maand

Daar komt 'ie hoor, mijnheer...Prik! En daar ging de nieuwe vaccinatiecocktail Noah's been in. We moesten weer langs het consultatiebureau. Op de weegschaal was Noah nu 9,7 kilo zwaar en langs de lat was hij 72 cm lang. Voor 9,5 maand oud is dat mooi rond het gemiddelde. Noah's kokhalsreflex bij vast voedsel was even onderwerp van gesprek. Kwestie van doorzetten en blijven aanbieden. Voor de rest was zijn ontwikkeling prima. 'Speelt hij al met zijn voetjes?'. 'Ja hoor, hij trekt zijn eigen sokken al uit!'. Hij pakt dingen over van de ene naar de andere hand, kiest altijd teletekst op de afstandbediening en wuift vriendelijk als hij de kamer wordt uitgedragen. We hoeven pas in september weer terug te komen.

Koekie eten

Mmmh. Lekker koekjes eten. Dat lukt Noah nu ook. Hij heeft geleerd om netjes het kinderkoekje vast te pakken en zelf langzaam naar zijn mond te brengen. Dan sabbelt hij er wat op of bijt er een stukje vanaf. Dat is best knap als je weet dat tot die tijd zijn voedsel altijd door anderen naar zijn mond werd gebracht. Zijn voortandjes boven komen nu ook langzaam door. Begin deze week zat Noah al wat te tandenknarsen met die kleine knobbeltjes.

Bloedneusje

Vallen en opstaan hoort bij het leven. Vandaag was Noah voor het eerst op zijn neus gevallen. Dat krijg je ervan als je lekker op je kont aan het spelen bent, je benen spreidt als in een spagaat en vervolgens naar voren buigt om een bal te pakken. *boenk* Dat werd een landing boven op de neus! Ja, toen werd het natuurlijk huilen. En grote bloeddruppels op de vloer. Och och och. Maar na een kusje van mama ging het weer goed. Zou zijn neusje nu weer een andere vorm krijgen?

Ja! Papa en mama!

Het hoge woord is eruit. Noah heeft 'papa' gezegd! Meerdere malen. Soms maakt hij er zelfs 'apapapa' van. En hij schijnt ook de nacht hiervoor 'mama' te hebben gezegd, maar behalve mama zelf zijn daar geen getuigen van. Het lijkt wel een 1 aprilgrap. Maar dat is het natuurlijk niet. Dit is serious business.
Iets anders waar wij heel blij mee zijn is dat Noah nu al zo'n 20 hapjes brood achter elkaar kan opeten. Het duurt wel ruim een half uur, met slokjes water tussendoor om de mond te spoelen, maar hij presteert het wel! Zonder te spugen. Dus oefening baart kunst.
Over kunstjes gesproken: mijnheer heeft ook geleerd om terug te zwaaien als je hem met de hand begroet.

Zomertijd

Dit weekend is de klok weer naar zomertijd gezet. Dus vanmiddag hebben we met Noah gelijk maar een terrasje gepakt. Lekker buiten in de zon bij een Leidse grachtenboot. Met zonnebril. De meeste gasten zaten aan een wit biertje en Noah kreeg lekker bronwater met een lepeltje. Thuis hebben we ook weer leuk gespeeld. Noah kon vandaag goed de bal over en weer rollen. Dat vereist een goede oog-hand coördinatie. Ook reclamefolders verscheuren is een favoriete bezigheid van hem. De vocabulaire van Noah is de laatste tijd uitgebreid naar 'eten' (met stip op 1), 'auto' en 'oedso' (afgeleid van het vaak gebruikte compliment 'goed zo'). We wachten nog steeds rustig af welke persoon hij straks als eerste gaat benoemen...papa of mama?

Vorderingen met 8,5 maand

We proberen Noah nog te laten wennen aan vast voedsel. Een kwart broodje chocopasta of jam lukt soms wel en soms spuugt hij weer wat hapjes terug. Een zacht koekje vond hij vanmiddag wel lekker. Maar zijn favoriet is nog steeds het door-en-door gepureerde hapje. Sinds een paar dagen boekt Noah vooruitgang in zijn kruiptechniek. Hij weet zijn achterwerk soms wat omhoog te werken. Maar meestal draait hij nog gewoon rondjes op zijn buik. Of hij parkeert zichzelf onbedoeld achteruit onder de bank of stoel. Zijn danstechniek wordt ook soepeler. Vandaag schommelde hij tevreden heen en weer op de muziek die papa op de piano speelde!

Zonnebril en terrasje pikken

Laat de lente maar komen! Noah heeft een zonnebril, dus de zon mag volop schijnen. En dat zal zeker gebeuren in de komende vakantie. We kwamen erachter dat de bril ook ideaal is om Noah snel te laten slapen in de kinderwagen. Afgelopen weekend heeft Noah ook voor het eerst op een terrasje gezeten. Kinderstoel, zonnebril, fruithapje erbij, wat wil je nog meer...En dan ook nog veel aandacht van de vrouwen krijgen. Zij willen allemaal wel in die bolle wangen knijpen. Maar pas op, Noah is tegenwoordig mans genoeg om terug te knijpen!

Carnaval en sambadans

Ja ja het is weer zover. Het is carnaval! Normaal gesproken niet iets waar we in dit huis aan meedoen. Heeft iets te maken met boven en onder de rivieren geboren zijn. Behalve Noah natuurlijk. Die kun je nog elk petje opzetten. Hoe gekker hoe leuker. En uitgerekend dit weekend heeft Noah leren dansen! Al zittend op de grond bewoog mijnheer soepeltjes zijn bovenlichaam op het ritme van het sambamuziekje dat uit zijn speelgoedwerkbankje komt. Natuurlijk nadat mama het een paar keer had voorgedaan. Maar papa en mama hadden natuurlijk nooooit verwacht dat Noah het zonder problemen zou nadoen. Binnenkort volgt hier een filmpje voor de eerst-zien-dan-geloven-types.
* update * check het filmpje