Noah doet nog lekker enthousiast mee met de Sinterklaas-activiteiten. Zijn enthousiasme wordt overgenomen door zijn zusje Sarah. Die zingt vrolijk mee en samen doen ze Pietenkleren aan. Noah keek ook erg uit naar de intocht van Sinterklaas hier in het oude centrum bij de kerk. Helaas door werkzaamheden niet op de oude plek hier aan de kade, maar dus in het 'drukke' centrum bij de zaterdagmarkt. Het was krap en vol, dus we konden niet goed de pieten en Sinterklaas zien. Maar Noah had wel het beste uitzicht van allemaal, want die stond bovenop een vuilnisbak. Met zijn hoogtevrees durfde hij zijn taai-taai in zijn zakje niet meer aan te raken. Het is ook leuk dat Noah nu samen met Sarah hun schoenen kunnen zetten. 's Avonds thuis liedjes zingen en de volgende morgen gelijk kijken of er wat in zit. Yes! Hij heeft al een chocoladeletter gekregen en viltstiften. Er komen wel kritische vragen langs: 'Hoe kan de Piet nou binnenkomen', 'heeft papa ECHT niet de cadeautjes erin gedaan' enz. Papa heeft al eens gevraagd of zijn klasgenoten nog wel in Sinterklaas geloven. 'Ja, hoezo?'. Nou ja, sommige denken dat hij niet echt bestaat. 'Hoe kan dat nou? We hebben hem toch in het echt gezien en op tv? Ja, soms zijn er wel hulpsinterklazen, maar er is ook een echte Sinterklaas'. Oh ja. En Sinterklaas is toch meer voor de kleinere kinderen bedoeld. 'Maar nog wel voor kinderen van 9 of 10 toch?' Nou ja, dat kan nog net. 'Yes!'. Het enthousiasme is aanstekelijk. Als Sinterklaas weer weg is, hebben we het er nog wel eens samen over.
