Bandung en Bogor

De kleine uitstapjes rond opa en oma's huis bevielen Noah wel. Lekker met busjes weg, nieuwe dingen zien, buitenshuis eten en na de lunch een lekkere dutje. Alleen thuis gelaten worden door papa en mama; de gedachte eraan bezorgde Noah al tranen. De reisplannen van papa en mama werden dus aangepast. Noah ging gewoon mee en de reisjes werden ingekort! We zijn met samen met oom en tante en ons jongste neefje naar Bandung geweest in het Paasweekend. Met de auto mooie ritjes gemaakt door de heuvels, een kinderpark, grote waterval, kratermeer en dierentuin bezocht. En later zijn we nog met z'n drieen naar Bogor gegaan. Naar de botanische tuin en een andere waterval. Een avontuur voor Noah. En als Noah blij is op vakantie, dan zijn papa en mama dat ook.

Aankomst in Indonesië

De heenvlucht was geen pretje, want slapen en stilzitten was niet wat Noah wilde doen. Maar Noah is 19 maart aangekomen bij opa en oma in Indonesië. De laatste keer is alweer 2 jaar geleden. Iedereen was blij om Noah weer te zien. Noah was soms minder hartelijk naar zijn familie daar. 'Weg!', riep hij vaak met een wijzend vingertje in de lucht. Ondanks dat heeft Noah zich prima vermaakt. Met name dankzij de geleende driewieler, het waterpistool en de vele cadeautjes die hij heeft gekregen. En de vele uitstapjes die papa en mama met hem maakten. Met busjes, taxi, auto, paard en betjak.

Luid en duidelijk: Noah!

"Noah papa, Noah mama, Noah auto. Noah tjiets (fiets)! Noah vis. Noah eten. Noah mmmm (slapen)" Hoe oud ben je, Noah? "Noah twee!". En volgend jaar? "Noah djie!". Hoe oud ben je? "Noah vijf! ha ha ha!". Humor voor tweejarigen. We gaan papa even bellen, Noah. Tring! "Hallo papa!". Papa, Noah kan zijn eigen naam uitspreken! Oh wat mooi, eindelijk. Hij praatte er altijd omheen en durfde het nooit. Noemde zichzelf eerder 'papa' en later 'deze'. Tot vandaag. Het hoge woord is eruit. Wat is je naam? "Noah!". Goed zo, Noah. Luid en duidelijk.

Mama mis

Het ging de eerste week op de peuterspeelzaal wel redelijk met Noah. Hij moest wel regelmatig huilen, maar dat kwam volgens de juf met name omdat een ander nieuw jongetje in een nog dieper tranendal zat. Zien huilen doet huilen. Verder vindt hij het er wel leuk, zegt hij. Juf is ook lief. Gelukkig maar. Trots loopt hij met zijn rugzakje naar school en terug. Thuis merken we dat Noah aanhankelijker is geworden. Mama mis, papa mis, zegt hij vaak. Hij mist ons. En hij knuffelt veel. Verder begint Noah sinds een maand of wat een grote kwebbelaar te worden. Wat een verhalen soms! En soms ook mooie liedjes. Geen touw aan vast te knopen, maar wel leuk.

Griepige week

Hij zat niet goed in zijn vel. Met koude handen werd hij wakker. Bleekjes ging Noah aan het ontbijt. En daarna spuugde hij alles er weer uit. Vorige week maandag heeft hij daarom maar de hele dag op de bank doorgebracht met tv-programma's. De dagen erna at hij weer wat, maar heeft hij het rustig aan gedaan. Ook mama was een beetje ziek. Dus deze week geen spectaculaire belevenissen voor Noah. Behalve vandaag. Hij mocht voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Natuurlijk ging hij huilen bij het afscheid. Maar het ging volgens de juf best goed. Alleen het laatste half uurtje had hij het weer wat moeilijk. Maar op de vragen van papa en mama "was het gezellig? heb je leuk gespeeld? waren er leuke meisjes en jongetjes? ga je woensdag weer heen?", antwoordde Noah zonder twijfel: "Ja". En hij gaf een grote knuffel. Want thuis komen is ook weer leuk.