Taartjesmonster

"Aart! aart!". Tegenwoordig reageert Noah zo enthousiast als hij appeltaart ziet. Mama heeft vorige week een lekkere appeltaart gemaakt. En dat beviel Noah wel. Hij hapt er lustig op los. Afgelopen weekend waren we met opa en oma naar een cafeetje. Ook daar weer appeltaart. Met slagroom. Njom, njom, njom. Lekker met je vingers erin en dan aflikken. En een dag later was er thuis weer wat appeltaart over. Een lekkerder fruithapje kan hij niet verzinnen.

Valentijnsdag

Aan liefde, knuffels en kusjes heeft Noah geen gebrek. Gelukkig maar. Zo ook niet op Valentijnsdag. 's Middags kwamen opa en oma nog langs om wat knuffels te geven. En een kaartje. Niet van een onbekende minnares, maar van opa. Had trouwens best gekund, want als Noah boodschappen gaat doen, krijgt hij heel wat lieve glimlachen van kassadames of toonbankmeisjes. Noah lacht dan vaak met geknepen oogjes en zwaait dan terug. Het is een behoorlijke charmeur. Nog wat anders; thuis hebben we de box maar opgeruimd. Een box is voor kleine baby's. Noah gebruikte deze eigenlijk nooit meer.

Sneeuw en voorzichtig

Vandaag sneeuwde het weer. Noah ging gelijk voor het raam staan kijken. Tja, helaas had papa gisteren de slee alweer opgeborgen. Iets te vroeg. Dus ging Noah maar een rondje lopen met de laarzen aan. Af en toe gleed hij uit, want onder de sneeuw had het geijzeld. Boem! Tja, thuis valt hij ook nog wel eens. Dus blauwe plekken is hij wel gewend. Hij kijkt nog niet echt waar hij zijn voeten neerzet. Maar voor de rest is hij wel voorzichtig. Bij alles wat warm is (of kan zijn), roept hij met een getuit mondje 'au!'; De oven, de radiator, de waterkoker, een kop koffie.

Sleeën door de sneeuw

Gister was het eindelijk zover! De eerste sneeuw van dit jaar kwam naar beneden. Een paar centimeter was genoeg om de wereld om ons heen wit te maken. Een bijzondere ervaring voor Noah. Vanmorgen zijn we dan ook gelijk met de slee op pad gegaan. Vvvrrrroetsj! Noah vond het geweldig. Vooral als we even met de slee gingen rennen of een helling af gingen. Toen we weer thuis waren en hadden gedronken, pakte mijnheer gelijk zijn jas en sjaal weer. "Uiten! Uiten!", zei hij. Oftewel: naar buiten! In de middag hebben we dus weer een rondje gemaakt.