Griepje met goede vrijdag

Sinds donderdag is Noah geveld door een griepje. Hij was al wat jengelig en huilerig daarvoor. En toen kwam er nog koorts bij, waarschijnlijk een zere keel, een suf hoofd en een nat neusje. En een zwakke maag. Het was dus niet echt een 'goede vrijdag'. Met zo'n warm hoofdje hebben we zijn redressiehelm maar even afgedaan. Mama heeft op advies van Indonesische oma Noah's lichaampje ingesmeerd met ui en tamarinde. Hij rook wat apart, maar het hielp wel. Tip van de week. Nu is Noah alweer een stukje beter. Met een beetje goede bedrust kan hij toch nog op zoek naar paaseitjes.

Consultatiebureau bij 9,5 maand

Daar komt 'ie hoor, mijnheer...Prik! En daar ging de nieuwe vaccinatiecocktail Noah's been in. We moesten weer langs het consultatiebureau. Op de weegschaal was Noah nu 9,7 kilo zwaar en langs de lat was hij 72 cm lang. Voor 9,5 maand oud is dat mooi rond het gemiddelde. Noah's kokhalsreflex bij vast voedsel was even onderwerp van gesprek. Kwestie van doorzetten en blijven aanbieden. Voor de rest was zijn ontwikkeling prima. 'Speelt hij al met zijn voetjes?'. 'Ja hoor, hij trekt zijn eigen sokken al uit!'. Hij pakt dingen over van de ene naar de andere hand, kiest altijd teletekst op de afstandbediening en wuift vriendelijk als hij de kamer wordt uitgedragen. We hoeven pas in september weer terug te komen.

Koekie eten

Mmmh. Lekker koekjes eten. Dat lukt Noah nu ook. Hij heeft geleerd om netjes het kinderkoekje vast te pakken en zelf langzaam naar zijn mond te brengen. Dan sabbelt hij er wat op of bijt er een stukje vanaf. Dat is best knap als je weet dat tot die tijd zijn voedsel altijd door anderen naar zijn mond werd gebracht. Zijn voortandjes boven komen nu ook langzaam door. Begin deze week zat Noah al wat te tandenknarsen met die kleine knobbeltjes.

Bloedneusje

Vallen en opstaan hoort bij het leven. Vandaag was Noah voor het eerst op zijn neus gevallen. Dat krijg je ervan als je lekker op je kont aan het spelen bent, je benen spreidt als in een spagaat en vervolgens naar voren buigt om een bal te pakken. *boenk* Dat werd een landing boven op de neus! Ja, toen werd het natuurlijk huilen. En grote bloeddruppels op de vloer. Och och och. Maar na een kusje van mama ging het weer goed. Zou zijn neusje nu weer een andere vorm krijgen?

Ja! Papa en mama!

Het hoge woord is eruit. Noah heeft 'papa' gezegd! Meerdere malen. Soms maakt hij er zelfs 'apapapa' van. En hij schijnt ook de nacht hiervoor 'mama' te hebben gezegd, maar behalve mama zelf zijn daar geen getuigen van. Het lijkt wel een 1 aprilgrap. Maar dat is het natuurlijk niet. Dit is serious business.
Iets anders waar wij heel blij mee zijn is dat Noah nu al zo'n 20 hapjes brood achter elkaar kan opeten. Het duurt wel ruim een half uur, met slokjes water tussendoor om de mond te spoelen, maar hij presteert het wel! Zonder te spugen. Dus oefening baart kunst.
Over kunstjes gesproken: mijnheer heeft ook geleerd om terug te zwaaien als je hem met de hand begroet.